Ik hou van discussiëren. Heerlijk. Meningen uitwisselen en elkaar proberen te overtuigen van je gelijk.
Discussiëren kan echter snel uit de hand lopen, als je geen spelregels opstelt. Ik neem aan dat jullie dat allemaal wel kennen. Maar als je de ander respecteert en je probeert in te leven in zijn probleem, dan kan je een eind komen. Je probeert dan een gezamenlijke oplossing te vinden voor het probleem. Een oplossing waar je beide mee kunt leven. Theedrinken, waterpijp of sigaar roken. Of je doet de sigaartabak in de waterpijp en dan zijn we allebei blij.
Een hekel heb ik aan mensen die geen mening hebben. Je ziet dat vaak bij enquêtes. Geen mening 15%. Ik begrijp dat niet. Ik heb overal een mening over. En als ik het even niet weet, dan ga ik lezen, verdiepen, mening bepalen en dan stem ik alsnog. Wel stel ik die mening vaak bij. Sommige mensen vinden me dan een slappe PvdA draaier, maar ik zie dat anders. Zelfs tijdens het schrijven van een artikel, denk ik na en gebeurt het wel eens dat mijn mening veranderd.
Soms denk ik dat ik gelijk heb, maar als jij me overtuigt dat iets anders beter is, dan ga ik met je mee.
Zo ben ik in mijn leven al heel vaak gedraaid. Toen ik nog niet draaide, had ik een hekel aan alles wat links was.
Als kind was bij mij thuis discussiëren een normaal onderdeel van het leven. Als er een verjaardag was, dan wist je dat na het gebakje het onderdeel politiek ter sprake kwam. Dan zocht je je plekkie onder de salontafel op, anders werd je vertrapt.
Links en rechts vloog elkaar weer in de haren. Heerlijk. Na de discussie kon je weer tevoorschijn komen, want dan werden er moppen verteld en dan was het weer lachen.
Natuurlijk heb ik met de jaren gemerkt dat face to face discussiëren iets anders is dan via internet. Als ik je zie, zie ik aan je gezicht, dat ik het even anders moet formuleren. Via de computer, kan je lekker schijt hebben aan iedereen, want ik ken je toch niet. Dat is een groot nadeel van het www. Ook de verhufterende samenleving speelt hierbij een grote rol
Bij mijn eerste vrouw, was discussiëren thuis geen gewoonte. Er kon wekenlang een gespannen sfeer hangen bij mijn schoonouders thuis, omdat iedereen zijn mond hield. Je kent die mensen wel. Ik hou mijn mond, anders krijg ik ruzie. Wat schrok mijn vrouw toen ze voor de eerste keer bij mij thuis was en de pleuris weer eens uitbrak. Als het erg uit de hand liep, moest mijn moeder me wel eens een corrigerende tik met de koektrommel op mijn hoofd geven, maar dan had ik het ook echt verdiend. Ik hield me niet aan de spelregels.
Uit veiligheid zoeken mensen met dezelfde mening elkaar vaak op. Dat zie je bij de Telegraaf, Elsevier en GeenStijl. Maar ook op Joop, Sargasso of Krapuul. Ik vind dat jammer.
Even nuanceren. Niet dat er niet gediscussieerd wordt, maar vooral binnen de eigen belevingswereld.
Wat heb ik aan iemand die het met me eens is. Ja, dan hoef ik ook niet bang te zijn dat ze me aanvallen. Lekker je mening verkondigen en dan mag iedereen klappen. Het ideale Roemeense parlement.
Nee dank je. De beuk erin en leren van elkaar.
Wel vind ik dat we op Krapuul het andere geluid iets meer ruimte moeten geven, zolang het maar geen gescheld is.
Want gelukkig is niet iedereen het met me eens. Ik lees iedere reactie en ik denk erover na. Tenminste op Krapuul. Die bij Elsevier lees ik niet meer. Daar leer ik te weinig van.
Salonsocialist schreef:
“Een hekel heb ik aan mensen die geen mening hebben. Je ziet dat vaak bij enquêtes. Geen mening 15%. Ik begrijp dat niet.”
Waarom zou je een hekel moeten hebben aan mensen die geen mening hebben over iets? En waarom zouden we altijd een mening over iets moeten hebben? Stel je voor dat ik over een onderwerp gewoonweg te weinig weet of totaal niet in geintresseerd ben. Dan zou naar mijn mening het verstandigst zijn om geen mening te hebben in plaats van een mening die elk raakvlak met de werkelijkheid verliest.
Salonsocialist schreef:
“Als er een verjaardag was, dan wist je dat na het gebakje het onderdeel politiek ter sprake kwam.”
Het lijkt mij op een verjaardag niet echt gezellig om het eens te hebben over politiek. Zal wat worden als er politieke meningen die elkaar in de haren vliegen. Er zal maar twee stijfkoppen bij zitten die ee totaal andere politieke mening hebben. Maar dat is weer mijn mening. Ik denk op een verjaardag of ander feestje dan moet het gezellig zijn en de onderwerpen luchtig. Even los van de “realiteit”, even onbezorgd, even vergeten dat de wereld vol ellende is.