Deportatie of de kogel: oprotten zul je!

Deportaties zijn net als kogels. Ze vliegen je om de oren. Verblijf je in een gezinslocatie of een asielzoekerscentrum? Ook daar ben je je leven niet zeker. Het COA, voluit Centraal Opvang Orgaan Asielzoekers, mag haar naam wel eens veranderen in Centraal Oprot Orgaan Asielzoekers! Elke dag kunnen ze komen om je te halen. Je woont in een ghetto met een hek eromheen.

Het vuur van Ahmed die zichzelf op 4 maart, nog slechts een maand geleden, in het AZC in Utrecht in brand stak, is nog maar nauwelijks gedoofd of de dames en heren ambtenaren daar presteren het alweer om de volgende angstige en bovendien doodzieke vluchteling op straat te donderen.

Wanhopig komt de man met zoiets als een aardappelschilmesje zijn kamer uit en valt ten prooi aan de triggerhappy smerissen die door de oprotambtenaren van het COA zijn gebeld. De oprotambtenaren voelden zich namelijk bedreigd. Dat krijg je als je een slecht geweten hebt. De politie roept ook altijd dat ze zich bedreigd voelen, ook al gaan ze zwaar bewapend over straat. Dus aarzelen ze geen moment, vooral als de man of vrouw die ze tegenover zich hebben bang is. Ze zijn als jachthonden, die smerissen, ze ruiken die angst, ze proeven die angst, en ze doen net alsof ze vrezen dat de in het nauw gedreven vluchteling hen met dat lullige mesje wel eens aan zou kunnen vallen. Ja, ze zijn bang voor zijn angst, zeggen ze, ook al zijn deze geüniformeerde revolverhelden veruit in de meerderheid met hun geweldsmonopolie en de apartheidswetten aan hun kant. Trek de pistolen uit de holsters en schieten maar!

Met een kapotgeschoten been en de handboeien om de ambulance in. Oplappen en een cel ingooien, intimideren, zieker maken dan hij al was. Klaar. Probleem opgelost? Nou nee, want nu staan er weer andere vluchtelingen te protesteren. Arresteren maar! Is dat even mooi, hebben ze gelijk een strafblad om ze mee het land uit te gooien. Criminalisering is de beste propaganda voor moordbeleid. De Neederlandse staat, ontwerper en opdrachtgever van het systematisch kapotmaken van mensen op grond van hun armoedige en ellendige afkomst, geeft de dienders, de ambtenaren van de IND, de DT&V en de COA afdoende excuses in handen om de deportaties voor zichzelf goed te praten en een overvloed aan middelen om het ook daadwerkelijk mogelijk te maken. Gaat het niet op de ene manier, dan wel op de andere. Oprotten zul je! Menig dictatuur zal bewondering hebben voor de geraffineerde manier waarop dat kleine moerasland aan de Noordzee het voor elkaar krijgt: hoe kun je stelselmatig zulke misdaden begaan zonder voor het Europees Gerechtshof te worden gedaagd? Neederland kan het.

Het zal je werk maar zijn om dat allemaal uit te voeren! Maar ze hebben er geen van allen moeite mee, de uitvoerders met hun vaste baan en hun bestaanszekerheid. Van pennenlikker tot gunslinger, ze voelen om te beginnen al geen enkele gene bij de hardvochtige regels voor hun ‘opvang’, zoals het dagelijks stempelen in het straf- en boeteregime in de ‘gezinslocaties’, waardoor moeders met kinderen feitelijk net zo opgesloten zijn in de ‘opvang’ als in een gevangenis. Het kost de vreemdelingenpolitie (de benaming en het bestaan ervan alleen al!) dan ook totaal geen moeite om deze mensen met hun kinderen met grote regelmaat ’s morgens vroeg van hun bed te lichten en op transport te zetten, met in het vooruitzicht een enkele reis naar bijvoorbeeld Kabul – Afghanistan, waar andere terroristen het werk (lees: de mensen) mogen afmaken. Het zijn dit soort praktijken die geen enkel begrip voor de ambtenaren die dat ‘werk’ uitvoeren dulden. Ze weten wat ze doen. Dat soort werk doe je gewoon niet.

Hoe durft, in het licht hiervan, de Neederlandse staat van criminelen te spreken als ze het hebben over mensen die door hen in de positie worden gebracht om te moeten overleven, op welke manier dan ook?! Wat moeten ze anders, op straat? Wat moeten ze anders, zonder eten? Ik zou geen moment aarzelen als ik geen keuze had, winkelruiten zouden eraan gaan als daarachter, onbereikbaar voor mijn lege maag, de middelen voor mijn bestaan lagen. en wie me in de weg zou lopen, zou een mep kunnen krijgen. En het is toch niet zo verbazingwekkend en het komt toch niet zo onverwacht dat iemand, wiens gedachten overheerst worden door de opeenhoping van door de IND ontkende gruwelijke herinneringen, en door de IND veroorzaakte jarenlange onzekerheid, uitmondend in dat ene moment waarin wordt gezegd: “Wij jagen jou de dood in!”, met een mes in de trillende handen staat, of een paar liter benzine over het moede hoofd uitgiet?!

Zullen we dat eens tegen jou zeggen, ambtenaar, politicus, smeris of ander tuig: “Wij jagen jou de dood in!”? Ik hoor jullie nu al piepen. Roept u maar! U bent immers ambtenaar!? Maar wat maakt jullie zo onaantastbaar, zo ongenaakbaar, zo verheven boven alle kritiek en boven andere mensen? In elk geval niet de rechtvaardigheid! Jullie gaan maar door, doof voor alle kreten en paniek. Plak er maar duct-tape op. En wéér vertrekt een vliegtuig naar Kabul. En wéér valt het hakmes van de guillotine van de IND op de nek van iemand die jarenlang gehoopt heeft dat het niet zover zou komen. Want de overheid heeft altijd gelijk, zelfs al liggen de feiten vermoord op straat. En de overvallers die in opdracht van misdadigers als Fred Teeven mensen de dood injagen, gaan op tijd naar bed vanavond, want ze weten dat ze weer vroeg aan de slag moeten morgen.

04:00 uur: Deportatietransport na een kopje koffie in de kantine. Pistool in de aanslag.

Geschreven door Joke Kaviaar en eerder verschenen op onder andere De Vrije