Vreemd nietwaar, iedereen kan bedenken dat ieder jaar als de middelbare scholen gediplomeerden afleveren, dat er dan in het najaar behoefte is aan huisvesting voor degenen die gaan studeren. De indertijd door professor Pim bedachte verplichte OV-studentenkaart heeft er ongetwijfeld voor gezorgd dat sommigen bij hun ouders zijn blijven wonen en wat vroeger heette “spoorstudenten” werden. Maar die kaart is alweer danig uitgekleed dus of die nog een rol speelt bij de beslissing ergens te gaan wonen?
Maar goed, studentenhuisvesting moest eerst even afgeschaft worden (althans in Amsterdam) want het was discriminerend en het zal vast ook wel tegen De Markt geweest zijn. Daarnaast werd behalve de Zilverbergflat met zijn forse capaciteit ook het studentenhuis aan de Westermarkt gesloopt – terwille van uitbreiding van het Anne Frankhuis. Ik kan hier persoonlijk commentaar op geven, als jarenlang LAT-bewoner van dat pand, maar ik laat het aan uw beoordeling over wat u er van vindt.
Enfin, kwebbelen over marktkrachten is ook Beleid, we weten het, en Studentenhuisvesting mag dan opgeheven zijn in Amsterdam, de behoefte aan in principe tijdelijke woningen voor zogeheten starters die wellicht niet in de stad waar ze studeren blijven wonen, is gebleven en zelfs gegroeid.
En dus zijn bijvoorbeeld containers waarin eerst vluchtelingen geparkeerd werden uitgeroepen tot studentenbehuizing, en is er weer een boot in Amsterdam gekomen. Er is zelfs een studentenhuis gekomen op de plaats die ik als Amsterdammer oorspronkelijk als het Fort van Sjakoo* kende, een moord-en-brandblok in de Indische Buurt (alleen als krakersbuurt een studentenwijk, in de jaren tachtig – de roemruchte Zilverberg leverde heel wat kraakblokken in die buurt).
Het kan verkeren.
Allerlei corporaties doen aan studentenhuisvesting nu, en wat is er geworden van de oorspronkelijke Dienst Studentenhuisvesting, voorzover de panden niet gesloopt zijn? Deze werd Stichting Studentenhuisvesting Amsterdam, geen Dienst meer, dat klinkt zo dienend. Toen zij niet meer alleen voor studenten bedoeld was werd het Stichting SSHA, een naam die niet direct om een schoonheidsprijs vraagt. En deze stichting is in betrekkelijke stilte overgenomen door de Stichting Lieven de Key, zich nu noemende deKey, nog steeds op zijn Nederlands uit te spreken uiteraard maar dat kan nooit lang meer duren. Deze stichting is zich in de loop van de jaren gaan gedragen als alle vastgoedcorporaties, heeft zelfs andere opgeslokt en kan allang het gebrek aan winstoogmerk niet meer waarmaken dat besloten ligt in de rechtsvorm “stichting”.
Namen verschieten maar streken blijven.
Wat denkt u van een zich sociaal noemde verhuurder die een muur gaat bewerken en daarvoor een stellage bouwt waardoor de ramen al drastisch verduisterd worden. De bouwvakkers plakken vervolgens zo’n oranje zeil voor de stellage, dat het daglicht uitsluit. In je eenkamerwoning kun je steeds tegen hun smoelen aankijken als je overdag thuis bent en ’s avonds heb je in ieder geval dat zeil. En het is zomer.
Om half acht ’s ochtends gaat alvast de radio loeihard aan op de stellage, en als je daar de stekker (jouw stroom!) uittrekt wordt je te verstaan gegeven dat je met je poten van hun radio hebt af te blijven. Om negen uur al verschijnen de koppen echt aan het raam. “Geef ons eens koffie, armoedzaaier,” zegt de hoofdbouwvakker van dienst fijnzinnig, want Henk is al net zo aardig als Ingrid, dat is algemeen bekend.
De opzichter weet raad. “Je hebt een vriendin, niet? Ik zou daar maar even bij gaan wonen als ik jou was.”
Een advies namens de verhuurder.
Het zeil heeft er twee maanden gehangen.
Stichting deKey, voorheen Stichting Lieven de Key, voorheen Stichting SSHA.
* Sjakoo uit te spreken als Sjekó, e als in “de”.
Tot mijn verrassing bleek bijna iedere buurt zo’n Fort te hebben, heeft er ook echt zo’n Fort bestaan te hebben in de Jordaan, en is er een boekhandel naar genoemd waar ik de beste jaren van mijn leven aan gewijd heb – ik zeg het zomaar even.
