De eerste stommiteit was om te beginnen het telefoongesprek met president Zelensky van Oekraïne. Naar verluidt hadden functionarissen om hem heen de bui al zien hangen en probeerden ze Trump te weerhouden van zulk een gesprek omdat ze bang waren dat hij zou doen wat hij inderdaad gedaan heeft: de president van Zelensky voor zijn eigen politieke voordeel proberen te manipuleren met de onuitgesproken dreiging van het verder inhouden van de voor Oekraïne essentiële militaire financiële steun. Specifiek: proberen Zelensky te bewegen een (corruptie-)onderzoek te laten heropenen naar Hunter Biden, de zoon van zijn vooralsnog belangrijkste politieke opponent Joe Biden. Maar omdat Trump altijd alles beter weet en bovendien iedereen die hem tegen durfde te spreken inmiddels ontslagen heeft, slaagde men er niet in hem ervan te weerhouden Zelensky te bellen.
De mensen om Trump heen zagen direct de volle omvang van het enorme probleem dat zojuist ontstaan was (op Rudi Giuliani na wellcht, die als een van de architecten van deze manoeuvre wordt gezien), en wilden dan ook zeker stellen dat niemand er ooit achter zou komen welk telefoongesprek Trump zojuist gevoerd had. Daartoe werd de transcriptie op een aparte server opgeslagen, die nergens mee in verbinding staat, bedoeld om informatie met extreem grote gevoeligheid voor de staatsveiligheid te kunnen bewaren.
Maar toen verscheen daar de klokkenluider. Er ontstond aanvankelijk onrust over het feit dat een bericht van een klokkenluider dat door de Inspector General van de Intelligence Community was doorgegeven aan de Director of National Intelligence, vervolgens was achter gehouden door die laatste. De betreffende klokkenluider heeft toen zijn melding direct ter beschikking gesteld van de House Intelligence Committee, en toen werd duidelijk dat er iets zeer ernstigs was gebeurd in een telefoongesprek van een regeringslid met een buitenlandse regeringsleider. Een belofte die gedaan was aan een regeringsleider van een ander land in ruil voor iets anders, en van een dermate dubieus karakter dat het de klokkenluider bewoog tot zijn melding. Na enig deduceer- en reduceerwerk concludeerde men dat dit een gesprek van Trump met president Zelensky van Oekraïne geweest moest zijn.
En toen beging Trump zijn tweede stommiteit. Ik verwachtte dat er weer een totale blokkade van deze regering opgeworpen zou worden die jaren zou kosten om via rechtszaken op te lossen, àls dat al zou lukken, maar ineens was daar het bericht dat men de transcriptie van het telefoongesprek zou vrijgeven. Wederom bleek later dat het Trump zelf was die dit tegen het advies van mensen om zich heen leek te hebben besloten.
Trump moest zich inmiddels onkwetsbaar gevoeld hebben, nadat het Muellerrapport hoegenaamd geen schade had toegebracht. En omdat hij dacht dat hij overal het beste in was dacht hij dat hij dit telefoongesprekje ook wel even uit zou kunnen leggen. “Laat het de mensen maar zien en dan leg ik wel uit hoe dat volkomen normaal en ok is, en iedereen zal dat van mij aannemen”. Zoiets.
Het liep ietwat anders. Pelosi was een van de mensen die die transcriptie zagen, en zij zag direct dat dit een volkomen helder geval van COLLUSION, en bovendien zonneklaar aan de stemmer uit te leggen was, in tegenstelling tot de kwesties in het Muellerrapport met alle mitsen en maren, complicaties en essentiële getuigen die dagvaardingen domweg negeerden. Trump belde haar nog of er niet iets te regelen was. Eh, nee dus.
Pelosi heeft dus toch de trekker overgehaald, tegen mijn verwachting in moet ik zeggen, en haar volle steun aan een impeachment inquiry gegeven. Merkwaardig is trouwens dat zij het wel degelijk over een officieel onderzoek had, terwijl Jerrold Nadler nu juist de hele tijd volhield dat dat juridisch gezien niet bestaat en dat hij daar al mee bezig was. Maar goed, ik dacht dat ze uitsluitend op een verkiezingsoverwinning zou blijven gokken, maar ik moet toegeven dat mensen die zeggen dat ze een erg scherpe politieke neus heeft toch gelijk hebben gehad. Ze zag een kans en greep die, en gelijk kreeg ze ook de gehele Democratische fractie in het Huis met zich mee. Waarmee duidelijk werd hoe essentieel haar openlijke steun aan een dergelijk onderzoek is.
De Democraten zijn hiermee aan de juiste kant van de geschiedenis gaan staan, de peilloos diepe corruptie en kwaadaardigheid van deze regering kan niet genegeerd worden. Je kunt het niet afdoen als iets met als enig gevolg dat een president niet herkozen wordt.
Bovendien hebben ze de Republikeinen nu in een positie gedwongen waarin die deze kwaadaardige waanzin expliciet zullen moeten gaan verdedigen, tenzij de Republikeinse Senatoren mee willen gaan in een impeachment. Dat laatste leek me tot voor kort totaal ondenkbaar. Ik denk dat het nog steeds vrij onwaarschijnlijk is, maar helemaal onmogelijk lijkt het niet meer. Dit is nu zo snel en dermate sterk geëscaleerd dat je je kunt afvragen hoeveel Republikeinen hiermee nog geassocieerd zullen willen worden.
Ik voel me lichter nu. Men is eindelijk opgestaan tegen Trump. Of het een politiek effect zal hebben is een andere vraag, maar dit was nodig.
