Weet u nog? Het jaar 2012. Grieken leden honger, kinderen vielen flauw in de schoolbanken door ondervoeding, mensen met kanker stierven omdat ze de doktersrekeningen niet meer konden betalen, in Spanje werden miljoenen mensen zonder omhaal hun huizen uitgegooid en onderwijl ontwikkelde zich in Europa één van de grootste belastingontduikingsschandalen die de wereld ooit gezien heeft en stroomden er bakken en bakken met geld naar de aller, allerrijksten. Daar kreeg de EU in dat jaar de Nobelprijs voor de Vrede voor. Aartsbisschop Desmond Tutu, zelf onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede, protesteerde net als twee anderen tegen die toekenning.
Weet u nog? Het jaar 2009? De kersverse ‘yes we can’-president Obama kreeg de Nobelprijs voor de Vrede voor:
.”for his extraordinary efforts to strengthen international diplomacy and cooperation between peoples”.
De VS waren op dat moment verwikkeld in twee bloedige en uitzichtsloze oorlogen in Afghanistan en Irak. Libië, Syrië en IS zouden nog komen en onder het kabinet Obama werd de soort van eeuwigdurende oorlog zoals beschreven in George Orwells ‘1984’ meer realiteit dan ooit. Niet bepaald iets om iemand te roemen en in de watten te leggen als het gaat om diens vredelievende instelling. En dat dachten er meer blijkens dit bericht:
Unprecedented: Nobel Peace Prize chair who oversaw Obama award demoted
Voorzitter Thorbjoern Jagland van het comité dat de prijzen toekent roemloos aan de kant geschoven. Pikant detail is dat in het geval van Obama de regering van de VS destijds zelf ook niet gelukkig was met de toekenning. De reden laat zich denk ik wel raden: een prijs krijgen voor iets wat je nog niet gedaan hebt schept per slot van rekening verwachtingen, en die verwachtingen kunnen wel eens strijdig zijn met je ware bedoelingen en intenties.
De twee hier genoemde gevallen zijn niet de enige. Ook Henry Kissinger, de Amerikaanse oorlogsmisdadiger die onder andere in hoge mate verantwoordelijk is voor de oorlog in Zuid-Oost Azië alsook het organiseren van de bloedige staatsgreep in Chili, kreeg ooit de Nobelprijs voor de Vrede. Zo ook Yitzhak Rabin en Shimon Peres van genocide-staat Israël.
Het is goed dat er eindelijk paal en perk gesteld lijkt te gaan worden aan dergelijk krankjoreme, welhaast surrealistische toekenningen.
