Net als de wolf is de raaf in het begin van de vorige eeuw uitgeroeid in Nederland. Het wordt altijd zo zedig geformuleerd, alsof het om een buiten menselijk toedoen plaatsgevonden feit gaat – dan zegt men dat het dier hier is uitgestorven. Maar daar is actief aan gewerkt. Lang was het alleen nog een dwaalgast, een vogel “die hier eigenlijk niet thuishoort”, maar omdat de raaf net als de wolf een groot areaal bestrijkt overschreden vogels nog wel eens de grens. Van huis uit is het een standvogel.
Bewuste herintroductie mag als geslaagd beschouwd worden, Waarneming.nl klassificeert de soort zelfs alweer als “vrij algemeen”. Er zullen een kleine honderd broedparen zijn in Nederland.
Ze zijn ook in het Oostvaardersplassengebied, waar ze als aaseters goed van pas komen.
Ik heb meermalen een paar boven de Kennemerduinen zien vliegen, maar aanwezig als niet-schuwe vogels ken ik ze eigenlijk alleen uit Ierland. Als u ze hoort in Nederland mag u zich bevoorrecht noemen.
De raaf speelt een grote rol in mythologie en sprookjes. Een groot gedicht is hier langsgekomen.
Pingback: Verwondering, aandacht, mystiek – en dit vanwege de Oostvaardersplassen | Krapuul