Op 1 januari 2015 treedt de Participatiewet in werking, zonder enige twijfel het meest asociale stuk wetgeving dat Nederland sinds 1945 gezien heeft.
Op dezelfde datum treden een aantal andere wijzigingen in de sociale zekerheid in werking die weliswaar niet voortvloeien uit de Participatiewet, maar wel ingrijpende gevolgen voor veel mensen zullen hebben. Hieronder het eerste in een korte serie artikelen over de belangrijkste wijzigingen in de sociale zekerheid per 1 januari 2015.
Formeel is het doel van de Participatiewet het ‘houdbaar en toegankelijk houden’ van de sociale zekerheidswetgeving door een aantal regelingen samen te voegen, maar dat is uitsluitend voor de publieke tribune. Het is in de eerste plaats een ordinaire bezuinigingsmaatregel die 1,7 miljard op moet leveren, uiteraard over de rug van de meest kwetsbaren in de samenleving. Daarnaast is het een poging mensen met een uitkering verder te disciplineren.
De WSW
De Participatiewet treedt in de plaats van de Wet Werk en Bijstand (WWB), de Wet Sociale werkvoorziening (WSW) en de Wajong. Deze drie wetten worden samengevoegd. De WSW was bedoeld voor mensen met een arbeidsbeperking. Vanaf 1 januari 2015 is er geen instroom in de WSW meer mogelijk. Aanvragen voor toelating tot de WSW worden al sinds 10 september jl. niet meer in behandeling genomen. Bestaande WSW’ers met een dienstverband behouden dit. Momenteel hebben ruim 100.000 mensen een dienstbetrekking in de WSW, de bedoeling is dat dit aantal wordt teruggebracht tot 30.000. Dat zal ten dele door natuurlijk verloop (pensionering) moeten gebeuren, maar het is natuurlijk godsonmogelijk die vermindering uitsluitend via natuurlijk verloop te realiseren. Er is afgesproken dat de bazen extra banen zullen creëren voor mensen met een arbeidsbeperking, maar je moet al een moderne vakbondsbestuurder zijn om geloof te hechten aan dat ‘extra’.
Het voornaamste effect zal zijn dat laag opgeleide werknemers verdrongen worden door mensen met een arbeidsbeperking. Nog een trede lager zal werk dat tot nu toe door mensen met een arbeidsbeperking werd verricht, worden overgenomen door uitkeringsgerechtigden die dit werk als ’tegenprestatie’ moeten verrichten. Formeel mag er geen sprake zijn van verdringing, maar daar wordt door gemeenten nu al op grote schaal de hand mee gelicht.
Schoffelen of creperen
Wat ons meteen op het volgende punt brengt. Gemeenten kunnen per 1 januari van mensen met een bijstandsuitkering eisen dat zij in ruil voor hun bijstandsuitkering een tegenprestatie leveren. Let op: gemeenten zijn niet verplicht dit te eisen, Groningen bijvoorbeeld ziet af van deze mogelijkheid. Wethouders die maar wat graag gratis arbeidskrachten in willen schakelen, willen nog wel eens ‘vergeten’ dat er geen verplichting bestaat deze tegenprestatie ook daadwerkelijk op te leggen. Zo bestond de Leeuwarder wethouder Andries Eckhart het onlangs om met droge ogen te beweren dat hij óók met handen en voeten gebonden is aan Haagse wetgeving die hem verplicht de tegenprestatie dwingend op te leggen. Dit tafereel gaat zich de komende tijd in heel wat Nederlandse gemeenten herhalen en hele legers omhooggevallen sigarenboeren in de diverse gemeenteraden die dit land rijk is, zullen dat voor zoete koek slikken.
Als bijstandsgerechtigden nou allemaal zichzelf verbeteren, middels bewust(er)wording en vergroten van kennis ( middels scholing enz ) dan zullen deze mensen en masse een deel van de maatschappij aldus verbeteren en innoveren ( en dat is een toverwoord, dus dat trekt meteen de aandacht en daarom gebruik ik het ook ).
Verbeter de wereld ( da’s een mooie tegenprestatie !!! ) en begin bij jezelf dus.
Ik ben voor.
En trouwens, IEMAND moet het doen, dat verbeteren en bewust(er) worden en dus de wereld verbeteren. In de bijstand, of met een basisinkomen heb je daartoe mooi de gelegenheid. Wat een waardevol aandeel van de maatschappij zijn zij dus, die bijstandsgerechtigden. Zij verdienen ons respect.
De bereidheid je te ontwikkelen ontstaat het waarschijnlijkst daar waar mensen zo in de knel zitten, dat je ontwikkelen en bewust(er) worden de enige ontsnapping is.
Diegenen die de onderkant van de maatschappij ‘maatregelen’ opleggen, verkeren niet in de noodzaak een dergelijke ontwikkeling en bewustwording aan te vangen, zij hebben het veel te goed, in financieel opzicht.
Deze ongelijkheid zal gelijk getrokken worden. Zoals het nu gaat kan het niet blijven duren.
Ik heb een WAJONG, toch werk ik 20 uur in de week en doe ik daarnaast 6 uur vrijwillgers werk. Samen met mijn loon en uitkering kreeg ik 1070 euro netto in de maand. Echter het UWV kwam er achter dat iemand met WAJONG en werk zoveel niet mag verdienen. Dus werd de WAJONG verlaagd met 100 euro, ik hou nu ongeveer 970 euro netto per maand over!
Ik kan door mijn autisme geen 40 uur per week werken dat is te veel. Ik klaagde nooit en was altijd op tijd op mijn werk en ook het vrijwilligers werk doen ik graag. Helaas vond het UWV dat iemand met WAJONG en werk slechts 75% van het minimumloon mag verdienen. Volledige uren werken gaat gewoon niet en voor die 20 uur werk, verdien ik net 370 euro netto. Maar des ondanks klaag ik nog steeds niet, want ook 970 euro netto voor 20 uur werken is nog redelijk!
Klopt. 970 euro netto voor 20 uur per week werken is inderdaad nog redelijk te noemen. Anders ligt dat voor een bijstandsgerechtigde die voor 750 euro netto moet gaan werken! Ik wil niemand discrimineren of wat dan ook, maar ik vind het te gek voor woorden dat een bijstandsgerechtigde zonder gebreken en/of ziekte voor minder geld moet gaan werken dan bijvoorbeeld iemand die een WSW indicatie heeft.