De opmars van de antidemocratie in Europa

Wat voor altijd voorbij leek: de uitholling van de democratie, de aanval op universele rechten en de opmars van (bloed-en bodem)-nationalisme is vandaag meer dan ooit terug. Het antwoord op de neoliberale globalisering wordt niet gevonden in een democratische en politieke globalisering, maar in een antidemocratisch nationalisme.

Sinds de jaren 70 van de vorige eeuw heeft Nieuw Rechts zichzelf ideologisch vorm gegeven. In de dialoog en politieke praktijk van Nieuw Rechtse ideologen en politici zoals Roger Scruton, Alain de Benoist, Enoch Powell, Friedrich Hayek en Samuel Huntington smolt neoliberalisme samen met het neo-conservatisme. De staat moest, net zoals de pater familias autoritair zijn en de orde van de naties, de tradities en het sociaal weefsel bewaken. Een homogeen volk bewust van haar identiteit als fundament van een staat met sterke grenzen zou de natie weer tot grootsheid kunnen stuwen. Het biologisch racisme werd verhuld in een cultureel racisme.

Onderliggend aan de opgang van Nieuw Rechts ligt een strijd om culturele hegemonie of wat Alain de Benoist benoemde als het ‘gramscisme de droite‘. Nieuw Rechts zet volop in op een discursieve strijd om betekenis. Het succes van die discursieve strijd is zichtbaar in alle hoeken van de wereld. Trump, Wilders, Le Pen, Farage en het Vlaams Blok zijn lang niet meer de belangrijkste dragers van die aanval op de democratie.

In Nederland reproduceert Rutte de VB-slogan aanpassen of opkrassen in zijn ‘doe normaal of rot op’. Zijn overwinning was dan ook geen overwinning op extreemrechts, maar een overwinning van de mainstreaming van de Nieuw Rechtse boodschap. In Frankrijk zien we dat dochter Le Pen die schijnbare ‘de-radicalisering’ zelf voor haar rekening neemt door een mildere toon aan te slaan. Ze vervangt het expliciete antisemitisme en het biologische racisme van vader Le Pen door een cultureel racisme. In Groot-Brittannië trekken de conservatieven aan de kar om de Brexit te realiseren en beantwoorden zo aan de xenofobe onderstroom die Farage en de BNP jaren hebben gevoed.

(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: dewereldmorgen.be