Het is één van de merkwaardigste mediaframings van het afgelopen jaar. 2016 was het jaar dat het rechtspopulisme electoraal doorbrak met de Brexit en de overwinning van Trump. Met enige angst werd uitgekeken naar de verkiezingen in Nederland en Frankrijk. Maar toen bleek dat Geert Wilders zijn verkiezingsvehikel wel groeide maar niet de grootste werd en dat Marine Le Pen wel meer dan één derde van de Fransen kon verleiden maar geen presidente werd, ging er een zucht van verlichting door de mainstream. Het rechtspopulistische gevaar was geweken, de golf was gestopt.
Dat Wilders sowieso zo goed als geen kans maakte om in een regering terecht te komen en dat geen enkele peiling Le Pen ook maar in de buurt van 50 procent had gebracht, maakte niet uit. Die roes zorgde er ook voor dat over het hoofd werd gezien dat in Nederland met Baudet al een nieuwe generatie extreemrechtse populisten opgestaan was en dat premier Rutte een rechtspopulistische campagne voerde.
Zeven maanden na de Nederlandse verkiezingen haalde de extreemrechtse FPÖ 26 procent van de stemmen in de Oostenrijkse parlementsverkiezingen. De piepjonge nieuwe bondskanselier, Sebastian Kurz van de ÖVP, zag er geen graten in om de zusterpartij van het FN en het Vlaams Belang op te nemen in zijn nieuwe regering.
Christian Strache werd vice-kanselier. Zijn jonge jaren bracht hij door in neonazikringen. In een interview zei hij ooit dat hij niet uitsluit dat er beelden bestaan waarop hij de nazi-groet uitbrengt. De FPÖ haalde de twee ministerposten binnen die te maken hebben met gewapende en geüniformeerde troepen: Binnenlandse Zaken en Defensie.
In Oostenrijk is dat een primeur. Sinds zowel het leger als de politie in 1934 op betogende arbeiders hadden geschoten, probeert men die twee posten aan verschillende partijen te geven. FPÖ levert ook nog de minister van Buitenlandse Zaken.
Het regeerprogramma van de bruine coalitie bezorgt je rillingen, maar biedt tegelijk weinig verrassingen. Hier en daar hoor je zelfs een echo van het beleid van onze door N-VA gedomineerde regering. Zo worden de arbeidsregels versoepeld. Voortaan ‘mogen’ werknemers 12 uur per dag en 60 uur per week werken. Werkloosheidsuitkeringen dalen in de tijd en er komt een limiet van 1.500 euro per maand op de uitkeringen die een gezin kan cumuleren. De regering belooft dan weer wel de laagste pensioenen te verhogen.
Vluchtelingen krijgen het hard te verduren in het regeerprogramma. Asielzoekers moeten bij aankomst in het land al hun geld en hun computers of smartphones afgeven. De overheid krijgt het recht om heel hun sociale media-verleden te scannen. Zolang ze op een uitspraak wachten, krijgen vluchtelingen ook een arbeidsverbod. Erkende vluchtelingen krijgen een veel lagere uitkering: 520 euro per maand in plaats van 820.
Human Rights Watch maakt zich ook zorgen over de islamofobe paragrafen in het regeerprogramma. In de ‘strijd tegen de politieke islam’ wil de regering crèches, scholen en culturele instellingen sluiten die ‘een islam belijden die vreemd is aan de Oostenrijkse waarden’. Er komen ook financiële sancties voor Oostenrijkse mensen van kleur die zich niet volledig integreren in de Oostenrijkse cultuur.
Op de nieuwe regering werd bijzonder lauw gereageerd. In 2000 kwam FPÖ een eerste keer aan de macht. Louis Michel, de vader van de Belgische premier, riep toen op om Oostenrijk te boycotten door voor de skivakantie een andere bestemming te kiezen. In de hoofdstad Wenen kwamen tienduizenden mensen uit heel Europa betogen.
De nieuwe Oostenrijkse regering wil aansluiting zoeken bij de rechtspopulistische geestesgenoten die in de Oost-Europese landen als Polen, Tsjechië en Hongarije aan de macht zijn. De Hongaarse premier Orban verkondigt dat God hem een leidende rol heeft toebedeeld in de verdediging van een christelijk Europa. Al maanden voert hij een antisemitische campagne tegen miljardair Soros die ngo’s zou financieren om ‘het mono-etnische Europa kapot te maken’.
In zijn kersttoespraak riep hij op om het christelijke Europa te zuiveren van de islam. “We willen niet dat onze vrouwen en onze dochters worden lastiggevallen op nieuwjaarsavond. Zij willen dat we ophouden te zijn wie we zijn. Ze willen dat we degenen worden die we niet willen zijn. Ze willen dat we ons mengen met mensen uit een andere wereld, en onszelf veranderen om diversiteit probleemloos te maken.”
Orban en co zijn alvast van plan een front te vormen. De Europese Commissie lanceerde eind vorig jaar een uitzonderlijke strafprocedure tegen Polen, omdat de regering in Warschau volgens haar de onafhankelijkheid van het gerecht probeert te ondermijnen. De Hongaarse regering dreigde al haar veto te gebruiken tegen elke mogelijke sanctie.
Dit jaar kan het front nog wat groter worden. In Italië staan er begin maart nieuwe parlementsverkiezingen op de agenda. De regerende PD van premier Renzi riskeert een afstraffing. In de peilingen staan het rechtspopulistische 5-sterren en Forza Italia dat een alliantie aanging met de fascisten van Lega Nord hoog bovenaan.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
