De film ‘La désintégration’ van regisseur Philippe Faucon laat zien hoe sommige jongeren kunnen radicaliseren. Maar enkelen, het merendeel kiest er niet voor om uiteindelijk aanslagen te plegen. Het lijkt van alle tijden te zijn: waarom zijn jongeren ontvankelijk om ten strijde te trekken? De film geeft er niet direct antwoord op, maar de film laat zien, dat het voorstelbaar is, dat een enkeling zich aangetrokken voelt tot een groepering en uiteindelijk radicaliseert. De hoofdpersoon kan, na 108 sollicitaties, geen stage-plek vinden en ontmoet een charismatisch ouder iemand, die met de Koran in de hand op alles antwoord heeft. Zijn vader ziek in ’t ziekenhuis, zijn moeder werkt als schoonmaakster voor ’n habbekrats in een instelling, zijn broer gaat met een Française om en zijn zus is westers. Hoe langer hoe meer gaat ’t tussen hen botsen en uiteindelijk blaast hij het NAVO-gebouw door een zelfmoordaanslag op, samen met 2 andere jihadisten. Maar dat is film.
Wat alles behalve film is, is de radicalisering van neonazi’s. In het geval van Beate Z., de enige overlevende van de NSU, is er een indringende documentaire verschenen, waarbij getracht wordt de beweegredenen van haar radicalisering te doorgronden. Beate Z. heeft een slechte start in haar leven gehad: vader Roemeens, die ze eigenlijk niet kent, met moeder een slecht contact en opgevoed door haar oma. Onzeker op jonge leeftijd, maar dat is ook niet voldoende om te radicaliseren. Het hek was in ieder geval vrij snel van de dam, toen ze op tienerleeftijd contact kreeg met de beide Uwe’s. En uiteindelijk blijkt zij de bindende kracht achter de NSU te zijn. De neonazi’s met hun hang naar seks en alcohol, daar was Beate Z. niet afkering van. Pedofilie was hen niet vreemd, ook bij Beate Z. niet. Uiteindelijk werd het ‘zij’ tegen de rest van de wereld.
De NSU blijkt niet veel moeite gedaan te hebben om ondergronds te gaan; verontruste burgers kunnen hun diarree de vrije loop laten en er kunnen de afschuwelijkste dingen gezegd worden over moslims (en anderen uit niet-EU landen), zonder dat dat enige consequenties heeft. Duitsers, die zich (beroepsmatig) met de NSU en het neonazisme bezighouden staan nog steeds versteld, hoe het zover heeft kunnen komen, zonder dat er ingegrepen werd, sterker, de overheid dacht helemaal niet aan rechts-extremisten (een afrekening in het criminele milieu, want mensen van Turkse afkomst, was hun zienswijze – wat zonder meer racistisch is). Alleen in NRW, vlak over de grens, zijn er duizenden sympathisanten en aanhangers van neonazi’s.
Om eens buitenlandse woorden te gebruiken: het huidige onderwijs zet in op “Ausbildung”, maar niet op “Bildung”. De half-geletterde Halbe Zijlstra (VPRO-gids #22) vindt “Bildung” maar verspild geld, want geen economisch nut. Mijn dochter, die in 4 gymnasium zit, weet weinig van de Tweede Wereldoorlog en al helemaal niets van de ‘Politionele Acties”. Blijft de vraag, hoe kunnen er zo veel (aanhangers van) neonazi’s zijn, terwijl de kruitdampen van WO II nauwelijks opgetrokken zijn? Of is het uiteindelijk louter en alleen ‘seks, drugs en rock ’n roll’? Of een goede ‘marketing’ gezien de honderden neonazi bands, die bijvoorbeeld alleen al in Duitsland actief zijn?
Hier de documentaire, Duitstalig.
https://www.youtube.com/watch?v=FFKbUTuXgD0
https://www.youtube.com/watch?v=uaNQqxp1vkA
https://www.youtube.com/watch?v=S2KK-mNViAw
