De koning is eigenlijk een zielig figuur: hij mag zich koning wanen maar heeft geen macht. Geen enkele macht. Behalve dan de macht van zijn rijkdom wellicht.
Hij moet lintjes knippen en net doen alsof hij belangrijk is.
Hij moet lullen, maar zijn woorden hebben geen betekenis.
Hij moet de troonrede voorlezen, de woorden van de zittende regering, maar zelf heeft hij niets te zeggen, hij heeft geen meningen.
Hij mag geen meningen hebben.
Hij moet aardig zijn, hij mag geen misstap begaan: niet dronken worden waar camera’s bij zijn, geen overspel plegen, zijn kinderen niet toeschreeuwen, hij mag niemand uitschelden. Stel je voor! Hij is geen mens, hij is een instrument. Elke misstap is staatsgevaarlijk, een bom onder de Grondwet (waar hij onderdeel van uitmaakt).
Elke misstap kan het einde betekenen van de monarchie.
Elke misstap kan het land in rep en roer brengen.
Elke misstap kan betekenen dat er een einde komt aan onze ‘monarchie’.
Stel je voor!
De koning is een marionet.
En juist die marionet is de projectie van onze zogenaamde nationale eenheid. De arme puppet wordt geprezen voor zijn bindende kracht, hij is met het poldermodel, de poffertjes en de Elfstedentocht de lijm van de Staat der Nederlanden.
Wel, gefeliciteerd met uw verjaardag, marionet!
Arme Willem, glimlach, lach, spreek nietszeggende woorden.
En mocht je zelf wat twijfels hebben (dat kan ik me voorstellen): het is een baan, Willem, je wordt er heel goed voor betaald.
En voor de rest van Nederland: sluit even de ogen.
Dit is wat wij creëren.
Dit is onze constitutionele parlementaire monarchie.
Dit is wat wij -de meesten althans- willen.
Gefeliciteerd!
We hebben een fantastische illusie gecreëerd.
Een koning zonder kleren.
