Een van de specialisaties bij Nieuwe Geschiedenis waar ik bij de studie mee gezegend ben is geschiedenis van het moderne Nabije Oosten. Het was de bedoeling het eurocentrisme, dat zelfs in de aanduiding al besloten ligt, uit te bannen maar hoezeer lukt dat? Primaire of secundaire bronnen die we te lezen kregen waren in de talen die je van school kon kennen, daar zat geen Arabisch, Turks (in welk alfabet ook) of Hebreeuws bij.
De docent, de aimabele Leo Biegel, was niet lang tevoren gepromoveerd op de rol van minderheden in de politiek in het Midden-Oosten (om die meest gangbare term maar aan te houden). Ik geloof dat hij later regelmatig voor de televisie is gevraagd als deskundige maar wat hij te zeggen heeft gekregen (als het al wat mocht voorstellen) is zeker niet beklijfd in het Volksgeheugen.
Verreweg de meeste (n)ietsistische Nederlanders zullen nooit van Jezidi’s gehoord hebben tot ergens op het einde van de afgelopen week. De bewustzijnsindustrie weet ook geen raad met deze mensen en wat zij geloven, terwijl er toch rondlopen in Nederland, (nazaten van) gastarbeiders of misschien zelfs vluchtelingen, hoewel dat laatste nauwelijks waarschijnlijk is, want zoals u weet is Nederland vol en is het dol op opvang “in de eigen regio” waar het zo fijn veilig is voor vluchtenden. Maar deskundigheid “van binnen uit” is voorhanden. Je hebt er wel actief zoekende journalisten voor nodig. Ach ja.
Voor een medium dat wel bijzonder snel de geest gaf ben ik begonnen aan een reeks interviews om de onwetenden kennis te laten maken met het geestelijke mozaïek van het Midden-Oosten, dat tevens gezien kan worden als een etnisch mozaïek, want die identificatie is er zeker al sinds Byzantijnse tijden zoniet langer. Ook vele nietsisten zullen toch het begrip “Barmhartige Samaritaan” kennen, uitleg over wat of wie een Samaritaan is ontbreekt, maar dat het om een Ander gaat is duidelijk uit het verhaal. Dat er ook nu nog Samaritanen zijn hoeven we niet te weten, meester. We zullen nog over heel wat mensen te horen krijgen waar “we” nog nooit van gehoord hebben. Anderen gaan in loeiende stilte ten onder, zoals de Mandeeërs (“wie?”).
In 2002 zat ik met een professor uit de VS in de trein, op de terugweg van een congres waar wetenschappelijke voordrachten bijeengegaard waren. Hij was sterk voorstander van wat toen al in de lucht hing, een aanval op Irak, want Saddam Hoessein had “de internationale gemeenschap” bedrogen. Ik zei dat ik mij alleen al om het lot van de christenen in Irak zorgen maakte over zoiets, wat door de moslims als een kruisvaardersactie zou worden geïnterpreteerd en verhaald zou worden op de plaatselijke christenen. Zoals inderdaad gebeurd is en nog gebeurt. Zijn onvergetelijke reactie: “What are these Christians doing in the Middle East?” Tja, Jezus kwam uit “Israël” en dat is een “westers” land tenslotte, nietwaar. Zulke mensen bepalen met hun stem dat en wie er gebombardeerd wordt in die streken, en zijn dan nog zeer hoog opgeleid. Moedeloosmakend.
In een zoals gebruikelijk oppervlakkig stukkie laten twee Nederlandse theologen iets weten over de christenen van het Midden-Oosten. Is het erg dat zij verdwijnen? Het ergste koloniale dédain van deze mensen spreekt uit wat zij NIET zeggen. Uit schuldgevoel is de Nederlandse Hervormde Kerk na de bezetting haar verbondenheid met Israël gaan beklemtonen. Daar is niet zomaar het “joodse volk” mee bedoeld, waaruit Jezus van Nazareth tenslotte voortgekomen is. Welnee, de begripsverwarring wordt moedwillig gekoesterd. Deze Kerk is ook sterk verbonden met een stiekeme atoommogendheid die bij wijze van zelfverdediging ziekenhuizen, scholen en hele woonwijken platbombardeert. Ziekenhuizen, scholen en woonwijken waar christenen wonen. Christenen uit het land waar Jezus Zelf vandaan komt en die net zo min welkom zijn als de moslims bij de zionisten en hun project van een joodse staat. Het oorverdovende zwijgen over de behandeling van christenen in Palestina die niet de nuttige idioot komen spelen, zoals menig ChristenUnietype, maakt verhalen zoals het gelinkte stuk in Trouw een groot bad van krokodillentranen. Houd ze voor u, alstublieft.
Ik ben er ook zo-een die in niks gelooft. Dat is ook wel weer praktisch. Als iemand gaat dreigen alle ongelovigen af te knallen, dan koop ik gauw een matje en zo’n boekje. Gewoon net zo doen als de anderen, dan gebeurt er niks. Zo ben ik mijn jeugd doorgekomen.
Iedere geestelijk leider zou zijn kudde moeten oproepen hetzelfde te doen.
O, we vinden het allemaal zo erg, wat daar gebeurt! En verbazingwekkend ontbreekt ons iedere vastberadene politieke postkoloniale inzet, en dat is nu eenmaal onze beperkte mogelijkheid, om ons land te dwingen de voordehandliggende weg naar een goed functionerende VN met gezond wereldgezag ook politiek af te dwingen. Ook voor iemand die als theoloog kiest voor de manier van leven van de jood Jezus is er nu geen betere praktische uitweg dan deze. Het is de enige mogelijkheid om voor de problemen, waar we alsmaar zo zielig over zitten te doen, hoe dan ook met alle moeilijkheden van dien een begin van oplossing te vinden..met harde internationale aanpak of dwingend internationaal overleg.
Ja Joost, dat zou ideaal zijn, maar dat duurt allemaal veel te lang. Die geestelijk leiders veroorzaken zelf de meeste problemen, dus waarom zouden ze niet even kunnen helpen bij een praktische oplossing ?
Perfect stuk Arnold en helemaal mee eens.
Het Oriëntalisme is nog niet verdwenen.
De Hypocrisie als hoeksteen van onze Westerse cultuur gebiedt dat we altijd onder de algemene Discriminatie er eentje uitkiezen die het best in onze straatje past.
Daar waar men zou verwachten dat leidende theologen zouden er een streep door principieel Elke vorm van Discriminatie zouden willen trekken. Weg met elke vorm van Discriminatie!
Doch blijkbaar zijn deze theologen nog niet zover gegroeid.