Natuurlijk was de ontmoeting tussen Trump en Kim historisch. Het was de eerste ontmoeting tussen de leiders van de twee landen ooit. Trump gaf te kennen onder de indruk te zijn van Kim Jong-un, de dictator uit een familiegeslacht van dictators van een land met een volk dat leeft in armoede, met een paar honderdduizend mensen in concentratiekampen en waar regelmatig politieke tegenstanders publiekelijk uit de weg worden geruimd. Kim is nog jong — hij is pas 35 — en een harde, stoere vent, vond Trump, want anders zou je geen leider van Noord-Korea kunnen zijn. Een leider die zijn land lief heeft en waar mensen wonen die hun leider lief hebben. Hij noemde Kim verder getalenteerd, betrouwbaar en slim en ging er prat op dat hij overeengekomen was dat Noord-Korea geen raketten meer zou afvuren. Geen woord over eventuele afspraken over mensenrechten, want er zijn ook andere landen waar het slecht is, zei Trump.
Onder Trump wordt alles anders. Er werd een intentieverklaring door de heren ondertekend waarin stond dat de VS en Noord-Korea zouden werken aan een nieuwe relatie en blijvende vrede voor het Koreaanse schiereiland. Noord-Korea belooft mee te werken aan de ‘denuclearisatie’ van het hele schiereiland, onderdeel van de in april 2018 ondertekende Panmunjom Declaration, waarin Noord- en Zuid-Korea de intentie uitspraken samen te werken aan een vredesovereenkomst — de twee landen zijn nog steeds in staat van oorlog — en hun grondgebied atoomwapenvrij te maken. Alleen Trump had zo’n deal kunnen maken, volgens Trump. Geen enkele president had dit ooit voor elkaar gekregen, antwoordde hij op kritische vragen naar de inhoud van de ondertekende overeenkomst of zaken die genoemd werden. Kim had hem verteld dat Noord-Korea eerdere Amerikaanse presidenten niet vertrouwde en dat hij zich in de steek gelaten voelde door de leiders van de VS. Maar niet in het geval van Trump, volgens Trump. Niet de afspraken stonden centraal, maar Donald Trump die in de ontmoeting kans zag zijn image op te poetsen en zijn ego met de rest van de wereld te delen.
Trump had eerder op de dag vol trots de stoere auto van de Amerikaanse president met de imposante naam ‘The Beast’ aan Kim laten zien en had voor zijn een op een gesprek een speciaal filmpje laten maken, waarin voor Noord-Korea twee scenario’s werden gepresenteerd, achteruit of vooruit, met twee hoofdrolspelers, Trump en Kim. De video is samengesteld als trailer van een film die nog moet uitkomen, een presentatie die je wel vaker ziet wanneer je bij de tandarts moet wachten of in je gymclub jezelf uitdaagt. Beelden van lege en volle winkelschappen, een vervallen stad, een landschap vol dynamische vastgoedontwikkeling, raketten die worden afgeschoten, een glijbaan met lachende kinderen in een vakantieparadijs. De tekst is gezwollen, de muziek quasi-episch, het is of of. De productie bestaat vrijwel uit stock materiaal; filmfragmenten die iedereen kan kopen of zelfs gratis downloaden. Kim vertelde dat hij de ontmoeting met Trump had ervaren alsof hij naar een science fiction film had gekeken. Trump noemde dat hij zich kon voorstellen hoe de prachtige stranden van Noord-Korea zouden zijn volgebouwd met vakantiewoningen. Het was vast geen toeval dat de dag ervoor het bericht was verschenen dat zijn dochter Ivanka en schoonzoon Kushner in 2017 leuk hadden verdiend aan vastgoedtransacties, naast hun zware baan in het Witte Huis. ‘My dad is the president you know.’
Nadat Kim terug in Noord-Korea veilig was geland meldde de staatsomroep dat er een overeenkomst was met de VS, dat de grenzen zouden opengaan, de embargo’s zouden worden opgeheven en de VS zich zou terugtrekken uit Zuid-Korea en geen woord over atoomwapens. Eerder had Trump te kennen gegeven dat het voorbij moest zijn met ‘war games’. Hij noemde dat de Olympische Spelen in Zuid-Korea nagenoeg mislukt waren totdat Noord-Korea mee ging doen. Het was zijn intentie dat de VS zijn troepen zou terugtrekken en dat de VS en Zuid-Korea zouden gaan stoppen met gemeenschappelijke grote militaire oefeningen, want dat kost allemaal veel geld. Zuid-Korea, maar ook het Pentagon, haastten zich te melden dat ze van niets wisten en door zouden gaan met voorbereidingen. Trump keerde tevreden met zichzelf ook huiswaarts onder begeleiding van de gebruikelijke tweets dat de media nep, leugenaars en staatsvijand nummer een waren. De culturele uitwisseling in Singapore werkte in twee richtingen. Kim kreeg een video van Trump en Trump de Wijze kon ons wijsmaken dat hij de jongeman Kim een voorstel had gedaan dat hij als hij verstandig is niet kan weigeren. Niemand kan Trump’s verleiding weerstaan.
Hoe het verder zal gaan in Noord-Korea is afwachten. Tot de bijeenkomst in Singapore gold het land als dè vijand van de hele wereld. Het beschikt nog steeds over atoomwapens, het is nog steeds een dictatuur. China heeft al aangegeven dat het de maatregelen tegen Noord-Korea wil opschorten. Er is geen tijdpad, er worden geen tegenmaatregelen genoemd als Noord-Korea zich niet aan de afspraken houdt. Dat kan ook niet omdat de overeenkomst nagenoeg hetzelfde is als eerdere overeenkomsten tussen beide landen, de laatste was van 1993. In Noord-Korea wordt de ontmoeting en overeenkomst gevierd als overwinning en Noord-Korea viert zichzelf als winnaar. Onder leiding van Trump en Tea Party kopstuk Pompeo met ondersteuning van Fox News en aanverwanten wordt in de VS de suggestie gewekt dat geschiedenis gaat worden geschreven en Noord-Korea over pak ‘em beet tweeënhalf jaar geen atoomwapens meer heeft. En dat Trump de Nobelprijs voor de Vrede moet krijgen, tenminste, volgens twee parlementariërs van een Noorse extreemrechtse splinterpartij.
Trump is geen dictator als Kim, maar hij wil het zo graag zijn en natuurlijk ook een betere dictator, waar iedereen achter kan staan. Een presentatrice van het ontbijtprogramma Fox and Friends, waar Trump vrijwel dagelijks naar kijkt en over twittert en af en toe ook inbelt, noemde voorafgaande aan de ontmoeting per ongeluk beide deelnemers dictator. De populariteit van Trump onder GOP kiezers en Fox News kijkers is grenzeloos. Ook in Nederland was er jubel alom over de uitkomst van Singapore. Rutte en Blok noemden het een stap in de goede richting, maar dat er nog veel moest gebeuren. Het standaard antwoord van politici die bang zijn om toe te geven dat er tot dusverre helemaal niets is bereikt. Er was gelukkig ook twijfel en scepsis, maar het Nederlandse volk kreeg van de meeste medialeveranciers waarop het gehoopt had; een prachtig mediaspektakel vol grote beloftes en indrukwekkende beelden van twee wereldleiders. Een die alomtegenwoordig is in de westerse wereld en een uit een gesloten land waarvan we weinig weten.
Critici die het waagden te twijfelen aan de waarde van de overeenkomst, de oneindige goedheid van Trump en zijn nieuwe vriend Kim werden aan de rand van de werkelijkheid door hordes vredelievende trollen onder vuur genomen op sociale media. Er verscheen een dringende oproep van de zelf-benoemde nazi-jager en journalist Arnold Karskens mee te doen aan het samenstellen van een zwarte lijst van journalisten die ervaren worden als Trump-bashers en het dus verdienen op de virtuele brandstapel te eindigen. Zo maak je volgens een aantal landgenoten blijvende vrede, althans in het door hen gedroomde Nederland waar de grenzen dicht zijn. Een vrede die alleen kan bestaan als de twijfelaars en twijfel aan de grootsheid van Trump of zijn fans uit de weg geruimd zijn. Trump zelf gaf al aan dat hij weliswaar vertrouwen heeft in een goede afloop, maar er over een half jaar misschien naast blijkt te zitten. Of zijn vele aanhangers in Nederland in staat zijn aan de verleiding van zulke twijfel toe te geven is afwachten.
