De neergang van Thierry Baudet heeft wat rumoer veroorzaakt in joods-Nederland. Daar hield men hem voor een bondgenoot, een vriend, een medestrijder tegen de de mensen die kritische dingen zeggen over Israel. Dat wás Baudet natuurlijk ook. In zijn nationalistische wereldbeeld was best plaats voor een ander volk dat te vuur en te zwaard zijn homogeniteit wil bewaren, ook al was het niet boreaal. Dat zich in zijn strijd niet al te veel gelegen liet liggen aan internationale wetten en bezwaren. Mensenrechten en internationale wetten, daar was Thiery ook niet zo voor.
Maar ja, toen bleek dat in zijn jeugdbeweging ook antisemitische en nazistische sympathieën de ronde deden. Vervolgens kwam uit – wie had dat nou ooit gedacht – dat Baudet zelf ook niet vies was van anti-joodse complottheorieën en antisemitische terminologie. Dat leidde tot zijn val en het CIDI en het NIW deden vervolgens of het ze niet aanging. Beide hadden het Forum aan hun borst gekoesterd. Beide wilden ze – begrijpelijkerwijze – ook niet graag toegeven dat ze het fout hadden gehad. Het NIW schreef stukjes dat je toch maar moet uitkijken want antisemitisme is overal, ter rechterzijde, en ook vooral bij links. Later zei de redactie dat ze ook dat ze de afgelopen jaren ”tientallen” stukken hadden geschreven om te waarschuwen tegen antisemitisme van rechts. Helaas echter was daar maar eentje kritisch van over Baudet, en dat verscheen heel recent. Baudet had bovendien ruim de gelegenheid gekregen om het weer te ontkrachten.
De reactie van het CIDI bestond uit een stuk van directeur Hanna Luden in Trouw, dat jammer genoeg ongeveer samenviel met Baudets val. Vervolgens verscheen ook een lang betoog dat het CIDI de afgelopen zomer omstandig had geprobeerd zicht te krijgen op de antisemitische toestanden bij de jeugd van Baudet. Helaas was dat niet gelukt. Het Forum zag het niet zo zitten. Het CIDI schreef dit overigens niet zelf. Het stond op Jonet.nl dat tegenwoordig subsidie krijgt van het Centraal Joods Overleg, het niet-democratisch gekozen college van leiders van joods Nederland dat nu een soort CJO-orgaan is.
Op Twitter ontstond intussen een soort ruzie naar aanleiding van een stukje van Hella Rottenberg in de Volkskrant dat ongeveer in het kort het bovenstaande weergaf. Telegraaf columniste Nausicaa Marbe en Paul Brill, die lid is van het Stichtingsbtuur van het NIW, verweten Hella dat ze ongefundeerde aantijgingen had gelanceerd. Aantijgingen die ze niet had onderzocht, want (zie hierboven) het NIW en het CIDI hadden er wel degelijk wat aan gedaan.
Tja, en daar gaan we dan. Massa’s mensen hebben jarenlang gewaarschuwd tegen Thierry’s ultrarechtse nationalistische denkbeelden die hem – minstens – heel dicht in de buurt brachten van fascistisch gedachtegoed. Maar die zaken lazen we dus niet bij het CIDI of het NIW. Die zagen een toespraak van Baudet bij de IJzerwake, het aanbieden van een exemplaar van zijn proefschrift aan Jean-Marie Le Pen, een dinertje van vijf uur met de racist Jared Taylor, zijn boreale Uil van Minerva-toespraak en zijn vele hondenfluitjes en toespelingen op omvolking of een volk dat zijn zuiverheid en cultuur tegen vreemde smetten moet verdedigen, allemaal door de vingers. Zij misten zijn opvatting van de natie als een organisme dat door vreemde elementen wordt bedreigd. Die vreemde elementen waren moslims en bruine mensen, maar evengoed joden. Het NIW en het CIDI toonden zich hiervoor hartstikke blind. Waarschijnlijk naar het voorbeeld van Netanyahu. die ook vriendjes is met Orbán van Hongarije, en dito autocratische en niet erg jodenvriendelijke heersers in Polen, Oostenrijk of Brazilië. Maar dat het CIDI (dat vele regelrechte sympathisanten van Baudet telde) of het het NIW (waarvan een redactielid op hem stemde) dit allemaal niet op waarde wisten te schatten, dat is wat hen écht moet worden aangerekend.
Het CIDI propageert nu als remedie tegen het antisemitisme van jongeren als van Baudets Forum de gebruikelijke lesprogamma’s, debatten en reizen naar Auschwitz. Allemaal tot je dienst. Maar wat het NIW en het CIDI in een jarenlang proces van verrechtsing uit het oog hebben verloren, is dat antisemitisme bestrijden en intussen racisme of islamofobie toelaten, alleen maar totaal kan mislukken. Antisemitisme is een onderdeel van de familie van racisme. Wie Marokkanen, Turken of zwarte mensen discrimineert, discrimineert even gemakkelijk joden. Dat is een waarheid waar wat mij betreft geen speld tussen te krijgen is. En het wordt tijd dat joods Nederland, dat vroeger een traditie van liberalisme en tolerantie kende, die waarheid weer oppakt.
Ook verschenen op Abu’s blog
Uitgelichte afbeelding: Door Vysotsky – Eigen werk, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=46036323
