Alle uitgekozen artiesten/groepen voor de Eurovisie Liedjeswedstrijd – de oorspronkelijke naam – zijn uitgenodigd om voor de wedstrijd een korte videoclip te maken, clips die in de rechtstreekse uitzendingen van het spektakel worden gebruikt. Deze clips zijn geënsceneerd en gefilmd in verschillende delen van Israël, welk territorium dit ook zou mogen inhouden… dus ik zag er een stel (normaalgesproken kijk ik niet naar het Eurovisieding, maar het heeft nu genoeg andere betekenissen om het wel te doen, als Israël deel van Europa wordt)… in de clips zag ik mooie velden, stranden, stedenschoon (geen hekken en muren in beeld), alles zonder dat een kaart de plaats aangaf. Ik kreeg de indruk dat er geen video was geschoten op de Westoever, laat staan in Gaza… dus public relations managers moeten premier Netanjahoe geadviseerd hebben niet ter gelegenheid van Eurovisie door Israël bezette/bevrijde enclaves op de Westoever te gebruiken als Israëlisch landschap voor deze clips.
~
Er zijn verscheidene kleine naties inbegrepen, zoals de stadstaat San Marino*, heel nieuwe ook, zoals de nieuwste versie van Macedonië, MAAR ik kon niets vinden met betrekking tot een nieuwe of oude natie genaamd Palestina. Reden genoeg om mijn Liedjeswedstrijdbeeld van 2018 opnieuw te plaatsen, die de spectaculair zwaaiende traangasgranaten gegooid vanuit helikopters en met de hand gelanceerde pyromatische objecten van mensen die ongelukkig zijn door wat de naam van de Staat van Israël draagt.
~
Intussen blijf ik mij afvragen sinds wanneer Australië (dat meedoet in de liedjeswedstrijd) als een Europees land of natie wordt beschouwd? Zij deden zeker wat traditionele aboriginal dansen en liederen in Tel Aviv. Het nationalisme van de 21ste eeuw komt in vermomming zoals de Poolse dames in wat een soort nationaal kostuum wordt verondersteld… dat alle lichaamsdelen bedekt die bedekt zouden moeten worden als de paus de couturier zou zijn… ik zal later een analyse bieden van het lied dat Israël de eerste prijs bracht, vorig jaar… met de dikke dame die haar podiumstampei maakte met magere jongens en meisjes die een on-joodse-staat-uitdrukking van genderrollen uitstralen… dit vanwege de toeristencampagnes die de stad Tel Aviv zich doen presenteren als een pro-LHBT+-paradijs.
~
Helaas, ik verbeid de dag waarop Tel Aviv een stadstaat wordt (als San Marino) die zich ontdoet van alle nationalistische scheidslijnen en een twee- of zelfs drievoudige stadstaat Jeruzalem (zoiets als Brussel) waar orthodoxe Joden, seculiere pro-Palestijnse Joden en orthodoxe Palestijnse nationalisten elk hun eigen wijken hebben… Dan kunnen ze allemaal deelnemen aan de Eurovisie Liedjeswedstrijd, waarbij dat geval een bevrijdingsmachine voor de mensheid wordt gemaakt: EEN PLATFORM VAN BETWISTE NATIES.
~
Het winnende Israëlische lied van 2018 had een #MeToo-thema met het lied “I am not your toy boy”, wat goed is in een gender-emancipatoire zin. Het #MeToo-thema moet uitgebreid worden naar andere verschijnselen van repressie en verkrachting… naar de “verkrachting van natiestaten”. Geen natiestaat kan ontkennen dat zijn geschiedenis gebaseerd is op het begunstigen van een groep mensen boven een andere en wat als zijn heilige geschiedenis wordt gepresenteerd is niets meer dan een geconstrueerde mythe over een verleden dat nooit bestaan heeft op de manier waarop het nu gepresenteerd wordt.
Een mythe neigt er naar enkele trekken te hebben van de werkelijkheid die in het verleden bestaan heeft, maar naarmate de natiestaat zijn unieke identiteit voorstelt kan dit alleen gedaan worden door het verwaarlozen of afwijzen van elementen die buitengesloten worden.
De landschappen van Israël die in de videoclips van de liedjeswedstrijd worden vertoond onderstrepen mijn punt… de werkelijkheid van bezetting, van ongewenste vestiging in gebieden die niet tot Israël behoren volgen vastgesteld internationaal recht, werden buitengesloten van de Eurovisie Liedejswedstrijd uitgezonden beelden. Geen hekken, geen muren, geen wegblokkades, geen Gaza, geen Westoever.
~
(*) Er is een zeer interessante en goed gedocumenteerde Wikipediapagina over de Eurovisie Liedjeswedstrijd en de deelnemende landen. Er wordt uitgelegd hoe de rare definitie van “Europees” uitpakt volgens de Eurovision Broadcasting Association en waarin landen worden opgesomd die vergeefs hebben getracht deel te nemen (Liechtenstein, Libanon, Catalonië, Kosovo, Qatar, Schotland, Wales, de Sovjet Unie, Tunesië).
Zie hier
– door Tjebbe van Tijen. Het origineel in het Engels hier.
Vertaling: Krapuul-vertaaldienst.
