In de jaren tachtig was er het onwaardige gedoe met de familie De Groot, die het terrein niet opmocht – waar vast goede redenen voor waren vanuit het standpunt van het zogeheten Noordelijk Gewest van Vrije Socialisten, maar wat nou niet direct een beeld opleverde hoe aardig anarchisten met elkaar omgaan.
Nu is er al jaren gedoe rond een zekere Maikel. Of het onderstaande ook over deze Maikel gaat weten we niet, maar het geheel klinkt griezelig bekend.
Georganiseerd anarchisme, Domela hoefde het al niet. – AJvdK
Dit jaar was er enige ophef, omtrent de handelingen van ‘de soli groep’, tijdens de Pinksterlanddagen (PL).
De ‘PL’ is het ‘anarchistische’ festival, in Appelscha
De soli groep is een groep die ‘communities’ begeleidt, een groep die ‘communities’, ‘beter’ maakt. Een soort mediation, bij conflicten, uitgevoerd door amateurs. Wat communities zijn en wanneer iets ‘beter’ is, daar gaat men uiteraard niet op in. Want het moet wel amateuristisch blijven.
Men treedt een beetje op, als een soort rechtsorgaan. In de ‘normale’ wereld, hebben we de rechter en binnen ‘de anarchistische scene’, heb je dan ‘de soligroep’. Zie het als een soort ‘anarcho-politie’
Goed, deze soligroep, heeft dus brieven gestuurd, naar allerlei lieden, die niet mochten komen op het festivalletje. Men deed dit, op basis van klachten van derden.
Als ik dus tegen de soligroep zeg: Piet heeft mij met een stok op mijn hoofd geslagen, dan zal de soli groep piet een mailtje sturen, dat Piet niet mag komen, want door Piet, voelt nayakosadashi zich niet ‘veilig’. Het is dus niet een zaak tussen mij en Piet (wat mij een anarchistisch format lijkt) , maar een zaak tussen Piet, ik en ‘de soligroep’. De soligroep, als een autoriteit, binnen een groep die zogenaamd geen autoriteit kent. De anti-autoritaire autoriteit.
Goed, dit leent zich natuurlijk voor misbruik. De soligroep zegt in een podcast, dat zij klachten altijd aannemen. Als ik dus zeg: Piet sloeg mij op mijn hoofd, dan heeft Piet mij op mijn hoofd geslagen. Stel, ik heb een hekel aan Piet en ik zeg zo van : Piet zei homofobe dingen tegen mij, dan is dat waar. Want ik zeg het en ik lieg blijkbaar nooit. Er bestaat schijnbaar niet zoiets als laster, binnen ‘het Nederlandse anarchisme’ en binnen de Amsterdamse scene, die daar helaas symbool voor staat.
Zelfs in de ‘normale’ wereld, binnen het officiële recht, gaat het er rechtvaardiger aan toe. Dan zou de rechter vragen naar bewijzen etc. Piet sloeg je op het hoofd, laat dan je schaafwonden zien? Waren er getuigen? Uiteindelijk komt het erop neer (meestal) dat Piet en ik het een beetje zelf moeten uitzoeken. Of ik geef Piet een mep terug, op zijn hoofd. Of ik ga niet naar ‘de PL’, of wat dan ook. Dat lijkt mij een libertaire manier van doen. Er is een probleem tussen Piet en ik. Daar heeft een staat, een stasi, een ‘het recht’, of ‘de soli groep’ niets mee van doen.
Als ik naar de PL ga en Piet is daar, dan pak ik mijn spullen. Of ik zeg tegen Piet, we spreken het uit, of wat dan ook. Het lijkt mij niet iets, dat in de handen ligt van een of andere quasi therapeutische ‘soli groep’.
Ik zou zeggen, de PL organiseert een festival. Of mensen wel komen, niet komen, of ze zich veilig voelen, of niet, dat is niet aan een derde. Zo kan ik mij dat ook in het begin herinneren, van de PL. Dan hoorde je zo’n oproep van: mensen, we gaan ons niet in jullie ellende mengen, praat het zelf uit, of blijf weg, of wat dan ook. Dat lijkt mij een gezonde instelling. Wij zijn de PL, wij hebben wat workshops, kom, of kom niet, neem zelf verantwoording.
Als ik naar lowlands ga en daar is ook iemand, waar ik vroeger weleens mee gevochten heb, in een dronken bui ofzo, dan is het niet aan de vrijwilligers van lowlands, om daar partij in te kiezen. Doen zij dat wel, dan wordt het alleen maar erger. Dan is het alsof je een inktvlek alleen maar dieper in je kleding wrijft, met de bedoeling deze vlek te verwijderen.
Een soligroep handelt per definitie autoritair. Zij gaan mensen ‘beter’ maken. Hetzelfde als wat staten, scholen, instituten altijd doen. Ik ben de staat, ik ga jou helpen, door jou ‘beter’ te maken. Men heeft dus de arrogantie, om over anderen te oordelen. De grondbeginselen van de staat. Een pastorale macht, zoals de Franse filosoof Foucault het zou noemen. De paternaliserende macht, van de psycholoog, de priester etc. Wij weten wat ‘normaal’ gedrag is en hoe jij je daaraan conformeert. De priester zegt, jij bent zondig, we gaan je zuiver maken. Denk niet meer aan seks! De ‘soli groep’ zegt, jij bent er nog lang niet, we gaan jou ‘beter’ maken, want nu ben je verpest door ‘het systeem’. Ooit zal je ‘goed’ zijn. De maoïstische sekte zegt: mannen en vrouwen, draag geen make-up, doe je dat wel, pas dan snel ‘zelfkritiek’ toe! Ook deze soli groep, binnen de scene, werkt met zelfkritiek. Een sektarische methode.
Het punt is een beetje, ik vind mijzelf al voldoende. Ik sla geen vrouwen, ik vermoord geen mensen, ik voer geen oorlog, ik buit geen werknemers uit, ik ben geen huisjesmelker, ik probeer mijn vleesinname te minimaliseren, ik vind mijzelf ‘genoeg’, zoals ik ben. Ik ben geen engeltje, geen duiveltje, maar ik hoef ook niet ‘beter’ te worden.
Net zoals jij niet ‘beter’ hoeft te worden, van mij. We zijn allemaal niet wit, niet zwart, maar heel erg grijs. Dat zal altijd zo blijven, omdat we slechts mensen zijn.
Nu is het allemaal niet zo’n enorme ramp, omdat de PL niet bepaald interessant is, wat mij betreft. Het is als je lokale jongerenhonk, maar dan met quasi-politieke pretenties.
Toch is wat ‘de soli groep’ groep doet, niet zo functioneel voor ‘het anarchisme’ in Nederland, wat dat ook mag zijn. De anarchistische scene, is namelijk minuscuul. Als je dan ook nog eens een tiental mensen gaat wegsturen, omdat deze mensen potentieel ‘iets slechts’ gedaan hebben, dan blijft er uiteindelijk helemaal niets meer over. Als je binnen iedere ruzie, ieder conflictje, een partij gaat kiezen, dan slinkt ‘je beweging’ enorm en blijft er een soort vriendengroep over. Van driehonderd sympathisanten, ga je dan naar tweehonderd en uiteindelijk honderd mensen, die dan wel allemaal heel ‘veilig’ zijn bij elkaar. Rutte lacht zich rot, uiteraard.
Het model dat deze ‘soli groep’ gebruikt, komt natuurlijk uit Amerika, zoals alle achterlijke dingen altijd uit Amerika komen. In Amerika, functioneert alles met ‘communities’ en deze ‘communities’ zijn dan heel ‘veilig’ en dat wordt dan bepaald door een of andere alfa aap, binnen de specifieke ‘community’. Dat dit in Amerika zo functioneert, is omdat mensen in Amerika natuurlijk aan de goden overgeleverd zijn. Nieuwe machtsinstituties ontstaan dan. Machtsinstituties, in de vorm van streng afgebakende vriendengroepen, tribes, ‘communities’ en natuurlijk gangs.
Ik denk dat wij ons in Europa niet moeten spiegelen aan de Amerikaanse regressie. Amerika is een land, dat op de grens van een soort burgeroorlog balanceert. Mensen zijn zo arm, dat ze afhankelijk zijn van hun tribe. En die tribes gaan dan weer heel autoritair functioneren, met allerlei ongeschreven regels etc. Zoals Amerikanen praten, dat staat gewoon ver van onze realiteit hier. Vergeet niet, er is gewoon een cultuurverschil. Dit is iets, waar ik het met Jan Marijnissen eens ben, die deze mening ook toebedeeld is.
Kortom, als je ‘een anarchist’ bent, of in ieder geval links libertair ingesteld, dan heb je binnen ‘de scene’ en binnen ‘de PL’ eigenlijk niets te zoeken. Tenzij je zeventien bent en tatoeage hebt laten zetten en stiekem punkrock luistert.
We begrijpen weer waarom ‘het anarchisme’ dood is.
