Het zit er aan te komen: het monsterverbond van Lega en de Vijfsterrenbeweging in Italië. Lega regionalistisch rechts, Vijfsterren linksig, maar nationalistisch. Het is een neven-nichten-huwelijk. Het blijft binnen de familie.
‘We willen welvaart!’ klinkt het alom, en de manier om die welvaart –voor even- te garanderen is op de pof te leven. We geven geld uit om geld binnen te halen.
Ik heb nooit begrepen waarom linkse mensen in die val trappen. Het is waarlijk de grootste kapitalistische truc om geld te genereren ‘out of nothing’: de creditcardeconomie. Je hebt niks, maar je hebt wel een creditcard, daarmee is alles mogelijk. Vanuit het niets kun je miljonair worden. Je leent, je geeft het uit, en even lijkt het alsof het je voor de wind gaat. Maar er is een bodem, je betaalt rente, dus na enige tijd lopen de schulden op en valt er niets meer te innen en niets meer te verdelen.
Zie Venezuela. Allemaal prachtig, die socialistische broeders die de armen kadootjes geven, maar als je ondertussen het productieapparaat niet onderhoudt, inzet op monocultuur, niets reserveert voor bange dagen en niet verder kijkt dan het volgende electorale succesje, ga je vol onderuit.
Stom. Stom. Stom.
‘Goede bedoelingen’, was dat niet altijd de valkuil van links?
In Italië willen ze nu een basisinkomen invoeren (ben ik helemaal voor), ze willen de pensioenleeftijd omlaag brengen (niets op tegen), de belastingen verlagen (lijkt me geen goed plan in dat geval).
O, wacht. Met een staatsschuld van 130 % is dat behoorlijk dom. Het duurt even, maar dan stort het bouwwerk in.
Als je wilt bouwen, moet er eerst een fundament worden gestort. Er moet vaste grond worden gezocht. Als je iets wilt veranderen in het systeem (ook als dat revolutionair is) moet er stevige grond zijn, moeten schulden kunnen worden afgedekt.
Tenzij je iedereen neerknalt die ‘te veel bezit’ natuurlijk. Ook een oplossing.
Maar wie wil dat op zijn geweten hebben?
Wil iemand met een humanistische visie alle rijken der aarde vermoorden?
Ga je dan ook alle erfgenamen vermoorden, broeder?
Want anders verandert er nog niets. Je vermoordt de vader, de moeder, maar de kinderen erven gewoon. En alles gaat verder, alsof er niets is gebeurd.
Een einde maken aan deze waanzin is alleen mogelijk als we stapsgewijs een einde maken aan het aandelenkapitalisme, een einde aan de creditcardeconomie dat dat kapitalisme in stand houdt. En dat is dan ook het einde van dit soort populisme dat is gestoeld op de creditcardeconomie…
Eenieder die via zijn creditcard op de pof leeft, voedt het kapitalisme. De creditcard, de staatsschuld, de gesubsidieerde hypotheekrenteaftrek, innovatie, investering, het zijn de verleidende poten van het systeem. Wil meer, investeer meer, leen meer geld, en uw toekomst zal stralen.
Meer. Meer. Meer.
Ik heb nooit begrepen dat linkse mensen vallen voor snelle beloftes, gouden bergen, eeuwig geluk. Die dingen bestaan niet, wat wel bestaat is het rustig opbouwen van een maatschappij waarin zaken beter worden verdeeld, waarin mensen op basis van de financiële mogelijkheden recht wordt gedaan. Dat zijn geen gouden bergen, en het is waarschijnlijk daarom dat links eeuwig worstelt met zichzelf.
In Italië is geen worsteling. Daar spreken de stemmen van Grote Verleiders, mannen (natuurlijk zijn het mannen, vrouwen zijn over het algemeen wat realistischer) die Gouden Bergen beloven. Minder belasting, eerder met pensioen, iedereen een basisinkomen.
Maar ze kunnen het niet betalen. Zoveel staat al vast.
En waarom kunnen ze het niet betalen? Omdat ze het kapitalisme gewoon laten voortbestaan en het systeem niet willen veranderen.
Er is geld zat in Italië, bij de aandeelhouders, maar dat geld bestaat in de politiek niet. Dat geld is onaantastbaar privaat geld en geen enkel partij protesteert tegen de verrijking van de aandeelhouders. De partijen blazen enorme luchtbellen.
En zo is ook dit onwaarschijnlijke verbond tussen protestpartijen eigenlijk een druppel op de gloeiende plaat. Waar het werkelijk om gaat wordt niet aangeraakt, daar blijven ze verre van. Het bestaande kapitalisme, de motor van de ongelijkheid en de ontevredenheid in wezen, wordt op geen enkele manier bestreden.
Het is voor het eerst dat een rabiaat rechtse en een zogenaamd linkse nationalistische stroming van het populisme zich verenigen, een regering vormen. Het zal niet voor het laatst zijn.
Dat wordt dus problematisch. Maar er is altijd een uitweg: de zondebok. Er moet toch iets zijn dat aan de oorsprong van alle ellende ligt?
Geen probleem. De zondebok is de vreemdeling.
Waar ze het echt over eens zijn: het terugdringen van de immigratie, de afschuw van Europa, de andere landen in Europa. Eigenlijk is iedereen die geen Italiaan is een vreemdeling.
Het wordt voor internationalisten (ook zijn er velen Europa-kritisch) een moeilijk jaar. Bereid u voor op eindeloze discussies en vele slachtoffers (uit Afrika en het Midden-Oosten).
‘Eigen volk eerst’, door linkse en rechtse populisten ondersteund, is de meest belangrijke slogan van de Italiaanse regering de komende jaren.
Dat ‘eigen volk’ zou het nog wel eens heel moeilijk kunnen krijgen. Het kapitalisme woekert gewoon verder, maar wat hoestend waarschijnlijk.
Het kapitalisme is er voor de mensen die aandelen bezitten, de rest van het volk bestaat niet. In dit geval kiezen kapitalisten heel makkelijk voor waar het geld stroomt, en trappen op de rem. Want er wordt teveel geld uitgegeven aan collectieve voorzieningen.
Italianen kunnen het schudden. Ze ontzien de kapitalisten en de kapitalisten zullen hen het vuur aan de schenen leggen.
Want ze willen meer.
Meer. Meer. Meer.
