Vandaag op de voorpagina van het pulpblaadje van de Persgroep: “VVD: Pak uitkering Occupy-activist af“. Ook de Telegraaf heeft het er over. De boodschap is duidelijk: Alle Occupiers zijn bijstandstrekkers en vieze profiteurs die nu op kosten van de hardwerkende Nederlander op het Malieveld, etc. zitten te blowen.
Oh ja?
Verdeel en heers
Er zijn hier drie zaken aan de gang en het is nuttig die uit elkaar te trekken en tegen het licht te houden. De eerste factor is die van “verdeel en heers”. De Occupy beweging heeft een wereldwijde omvang gekregen in een relatief korte tijd. Maar het is nog geen massa-factor. De claim van de beweging, dat zij de “99%” vertegenwoordigt, lijkt daarmee makkelijk te pareren, zo stelt ook VVD-fractieleider Boudewijn Revis in het AD vandaag: ’Ik ga ervan uit dat veel activisten een uitkering hebben. Wie lang in de kou kan kamperen, kan ook zijn eigen boterham verdienen. Maar wie een baan heeft, kan niet wekenlang op het Malieveld gaan zitten.’
Niets is echter minder waar, naar mijn ervaring in zowel Occupy Maastricht (die vooral bestaat uit studenten) en Occupy Sittard (vooral werkende mensen). De reden waarom het nog geen massale factor is heeft te maken met het programma van de beweging, of eerder het gebrek daar aan. De overgrote meerderheid van de “hardwerkende Nederlanders” waar de VVD het zo graag over heeft, is de crisis behoorlijk beu en op basis van dat sentiment valt best een korte demo mee te organiseren. Wil je echter een duurzame beweging opzetten, dan zul je echter ook iets moeten vertellen over een alternatief, of daar hard over na moeten denken. In de diverse Occupy groepen in het land wordt er weliswaar hard nagedacht, maar heerst voorlopig de verwarring en vaagheid. Een rijpingsproces.
De VVD zet echter nu het offensief in en verklaard alle Occupiers tot “bijstandsprofiteurs” die maar moeten gaan werken. Een anonieme reaguurder liet op deze blog eerder ook al een dergelijk bericht achter, maar toen ik deze persoon informeerde dat ik fulltime werk bleef het opeens stil. Beetje laf, maar goed. Het doel van de VVD in deze is precies het media-offensief in te zetten en bij de bevolking het idee in te prenten dat de Occupiers hen niet vertegenwoordigen. Verdeel en heers dus. Niet toevallig ook dat juist het AD en de Telegraaf met deze boodschap komen. Deze worden namelijk precies door de groep werkenden gelezen die weleens gevoelig zou kunnen zijn voor de boodschap van Occupy.
Positionering ten koste van Wilders
De tweede factor, hoewel niet expliciet uitgesproken door de VVD natuurlijk, lijkt mij een goedkope onder-de-gordel stoot in de richting van de PVV. Op economisch vlak zijn de VVD en de PVV klonen van elkaar, maar hun sociale basis is anders. Daar waar de VVD altijd heeft gesteund op de middenklasse, teert Wilders vooral op het ongenoegen bij de werkende klasse, hetzij op nationalistische basis. Het gevolg is dat de PVV maar weinig heeft gezegd over Occupy, positief of negatief, het is opvallend stil. Geert lijkt de opstandige “Henk en Ingrid”, waar hij claimt voor op te komen, niet aan te willen raken, bang dat hij z’n vingers lelijk brandt. De VVD is opportunistisch in deze populistische lacune gesprongen.
Angst
De derde factor heeft te maken met een elementaire angst bij de heersende elite. Het kapitalisme is immers in een diepe crisis, niet alleen economisch maar vooral ook ideologisch. Hun systeem leidt tot crisis, blijkt steeds weer opnieuw, en elke keer mogen wij, hardwerkende Nederlanders – waar overigens ook de mensen met een uitkering toe horen, ervoor bloeden.
De angst is dat als de staat inderdaad repressief gaat optreden tegen de opstandige werkende klasse, er makkelijk een vonk kan onstaan die het hele politieke bestel overhoop gooit. Denk aan het aanhoudende verzet in Griekenland, Italië, Frankrijk en elders (iets waarover we maar heel weinig horen in diezelfde media… toeval zeker… ). Dáár zit de angst van de VVD. Het is pas na een aantal weken ook, nu de Occupy beweging niet de vonk bleek te zijn die de boel overhoop haalt, dat de staat hier en daar Occupy kampen ontruimt, maar nog steeds met tact in plaats van harde hand.
Solidariteit
Althans, tot nog toe, want het ligt in de lijn der verwachtingen dat de repressie alleen maar zal toenemen. De staat probeert met haar optreden nu het water te testen voor de verwachte reactie uit de samenleving. Wordt die “veilig” geacht, dan zal de ME uitrukken en Occupy hardhandig uiteen slaan.
Het is daarom dan ook nu zaak om solidariteit te tonen met de Occupy beweging door het hele land, internationaal en bij elk optreden van de staat – ideologisch of met de knuppel in de hand – in het verweer te gaan hiertegen. Het beste instrument voor een dergelijke georganiseerde solidariteit is wanneer Occupy zichzelf politieke taken gaat stellen die inderdaad in het belang van de “99%”, de werkende klasse, opkomen. Het is alleen in de vorm van een partij dat de werkende klasse zichzelf kan bevrijden van het juk van het Kapitaal. Links kan hier een positieve rol spelen, door binnen de Occupy beweging op te komen voor een dergelijk politiek programma, een socialistisch programma. Laten we van Occupy een echte massa-factor maken en de gevestigde orde op haar grondvesten doen schudden!
Een gastbijdrage van Emil. Verscheen eerder op socialisten.net.
De werkende klasse kan zich alleen teweerstellen tegen de heersers door zich als klasse op te stellen. Niemand zit te wachten op weer een partijtje onder leiding ongetwijfeld van gelovigen in een of andere voorhoedetheoreticus dan de eventueel van het Juiste Inzicht voorzienen. Een grote taak, maar niet een te zware. En de tijd ervoor is nu.
#1 Even ter verduidelijking: Ik ben met je akkoord. Ik zie een partij ook niet als iets dat los staat van de klasse-beweging zelf, maar juist als politisering van de beweging zelf, een [i]partij-beweging[/i] dus. Ik schreef er al iets uitgebreider over in een vorige blogpost: http://blog.socialisten.net/?p=310
Wat is er nieuw? In de jaren zestig was het BVD motto laat ze nergens aan de slag komen in een ‘vaste’ baan bij de overheid en multinationals die werknemers uitzenden naar ‘politiek instabiele landen’ en dergelijke. En wie herinnert zich de mariniers acties op de Dam nog? Ze zouden de Amsterdamse binnenstad wel even vrij maken van dat werkschuwe-langharige-nozem/provotuig doormiddel van de demonstanten het ziekenhuis in slaan. Twee keer zelfs, in 1967 en in 1970 met medeweten van de overheden, politie en de spoorwegpolitie. Achteraf werd het besmuikt veroordeeld. Nu dus bij geen werk de uitkering afpakken? De volgende stap zal dan zeker opsluiten in een werkkamp zijn.
Maar feit is wel dat door dergelijke acties en demoniseerderijen van onder meer dezelfde media als die van nu er nooit, nou ja op een keer na dan met de bouwvakkersrellen [maar dat was geloof ik een jaar ervoor], een verbinding is gekomen van de protesteerders met de werkende klasse in zijn geheel. Noteer dat het zo verguiztde werkschuwe-langharige-nozem/provotuig van toen voor het grootste deel gewoon werkte of studeerde/schoolgaand was. En weer wordt door de VVD de werkende mens tegen de elite opgeruied.
Ik vind dat je heel erg terecht deze boodschap verkondigt Emil..Ik ben het roerend met je eens!!