Soedanese vluchtelingen in Nederland weten zich goed te organiseren om zo op te komen voor hun belangen hier en voor vrede en democratie in hun land van herkomst. Groepen als het Sudanese Democratic Forum, de Nuba Mountains Solidarity, het Sudanese Refugees Committee en de Darfur Union timmeren aan de weg met demonstraties tegen het regime van de Soedanese president Omar al-Bashir, bijvoorbeeld op 11 oktober 2016. Dat vormt de aanleiding voor een gesprek met Khalid Abdallah, een van de kartrekkers van de Darfur Union.
Abdallah is 39 jaar. Vijf jaar geleden kwam hij vanuit Soedan naar Nederland. Hij is nu bijna twee jaar voorzitter van de Darfur Union, een belangenorganisatie van en voor mensen die een binding hebben met Darfur. Dat is een regio in Soedan die grenst aan Libië, Tsjaad, de Centraal-Afrikaanse Republiek en Zuid-Soedan. In Darfur woedt al sinds 2003 een gewapend conflict dat wordt uitgevochten door de Soedanese regering en de Janjaweed, een door de regering bewapende militie aan de ene kant, en rebellengroepen aan de andere kant.
Water
Mainstream media geven in het algemeen een te simplistisch en nogal geëtniseerd beeld van het conflict in Darfur, dat volgens hen zou gaan tussen Arabieren en Afrikanen. Maar in feite zijn zwarte Afrikaanse moslims zowel slachtoffers als daders van het grootschalige geweld. Zoals in andere landen van de Sahelgordel worden de verhoudingen er vooral bepaald door de relaties tussen sedentaire landbouwers en nomadische veetelers. Conflicten draaien meestal om de controle over schaarse waterbronnen. Naarmate de droogte er ergere vormen aanneemt als gevolg van de algemene klimaatverandering, zal ook de strijd om water in heftigheid toenemen.
Het Soedanese regime en zijn handlangers maken zich schuldig aan oorlogsmisdaden, zoals het inzetten van chemische wapens, het structureel verkrachten van meisjes en vrouwen, het willekeurig vermoorden van mannen en jongens en het platbranden van dorpen. Dat gebeurt overigens niet alleen in Darfur, maar ook in andere gebieden in Soedan. Volgens internationale waarnemers maken zich overigens ook rebellengroepen in Darfur schuldig aan mensenrechtenschendingen. De lokale bevolking zit middenin het conflict, dat al honderdduizenden doden en miljoenen vluchtelingen tot gevolg heeft gehad. Mensenrechten als het recht op vergadering, op demonstratie en op vrijheid van meningsuiting zijn in heel Soedan ernstig ingeperkt, en tegenstanders van het regime krijgen te maken met arrestatie, gevangenisstraf of erger. Het regime biedt wapens aan mensen uit buurlanden van Soedan en nodigt hen uit om te komen vechten tegen de bevolking van Darfur. Met name de moslimfundamentalistische Boko Haram uit Nigeria grijpt die gelegenheid aan om milities te vormen. Ook op die manier zaait Al-Bashir terreur.
Westerse landen hebben de afgelopen jaren meerdere keren gepleit voor militaire interventie, voor de bühne vanwege de mensenrechtelijke situatie. Maar in feite draait het om de grondstoffen van Soedan, met name de olievelden, die vooral te vinden zijn in het in 2011 afgescheiden Zuid-Soedan. In essentie gaat het voor het Westen om de macht om toegang te hebben en te houden tot wat het Afrikaanse continent te bieden heeft aan rijkdom. Een streven dat het Europese kolonialisme al honderden jaren kenmerkt, in wisselende gedaanten en onder veranderende omstandigheden.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
