Een beetje goede kebab is in Nederland moeilijk te verkrijgen, ondanks dat er vele gelegenheden zijn, waar kebab aangeboden wordt. Als er ’n spies van kippenvlees gekocht kan worden voor € 3,– (een inkoper van zulke spiesen vertelde me dat vorig jaar), dan is dat rotzooi, wat met kruiden op smaak gebracht wordt.
Al weer enige jaren geleden was er een ouder, ik meen Turks echtpaar, die kebab verkocht in de stad waar ik woon. Mensen stonden in de rij – één van de verrukkelijkste kebabs die ik in Nederland heb gegeten. Zij verkochten dit in een ‘achterafhoekje’ van wat heden ten dage een brocanterie wordt genoemd, en toen dit rommelrijk op de fles ging, heb ik dat echtpaar nooit meer gezien. Sporadisch ben ik in Nederland een kebab-zaak tegen gekomen, waar uitmuntende kebab geserveerd werd. Hoe eenvoudig het recept ook lijkt, ’t is een culinair genoegen.
Maar er komt hopelijk verandering in.
Franse sterrenkok zet kebab op de kaart in reactie op de angst van extreemrechtse Front National voor oprukken van kekab-tentjes (Bron)
Voordat ik hieronder een recept van courgette-pannenkoeken geef, die eigenlijk alleen maar in Beijing gemaakt worden, een schrijnende, maar met een glimlach geschreven link van een jongedame met Chinese achtergrond, die in Nederland woont. Culinair racisme is misschien een rare uitdrukking, maar ’n beetje Chinees eten is in Nederland ook moeilijk te vinden. De stupide racistische haat van Gordon ligt mij nog vers in ’t geheugen, maar ’t is helaas alomtegenwoordig – niet alleen Marokkanen, Turken of Surinamers zijn mikpunt van racisme, ook Chinezen, die tot nu toe een onopvallende rol in Nederland spelen.
Als Aziatische vrouw maakt het niet uit of je een kartonnen bord van je moeder overal mee naar toe neemt, ontbijt met twee rode uien of je gecremeerde as in het gezicht van Robert Pattinson wil laten verstrooien. Er zal altijd een niet-Aziatische man opgewonden raken door je afkomst.
Niet alleen verkiest hij het ene ras boven het ander, maar hangt deze “voorkeur” vaak samen met stereotype vooroordelen over Aziatische vrouwen en een fetisj voor een gehele cultuur. Mannen met een Asian fetish zijn lang niet alleen sekstoeristen in Thailand of trouwe klanten van postorder-bruidjesbureaus. De meesten zijn subtieler, maar nog steeds betreurenswaardig slechte verleiders.
Als een soort Terminator scant de fetisjist een ruimte af, op zoek naar Aziatische vrouwen. Als hij er eentje ziet, gaat het signaal #ASIAN in zijn hoofd af en wordt het rood voor zijn ogen. Het baltsgedrag begint door met een scherpe stem NI HAO of KONNICHIWA te roepen. Net zoals ik GUTEN TAG en Здравствуйте naar elke blanke man schreeuw.
De fetisjist maakt binnen twee minuten een onderwerpswitch van de bitterballen op tafel naar “waar ik vandaan kom”. Zodra ik vertel dat mijn afkomst Chinees is, breekt de hel los. Wat toevallig, foe yong hai en sushi behoren tot zijn favoriete eten. Hij maakt een opsomming van alle Aziatische landen waar hij is geweest. Hij heeft het Chinese teken voor “wasbak” en een Japanse draak op zijn lichaam getatoeëerd. Hij vraagt welke animeseries ik kijk. Hij begint over zijn Aziatische exen, waaronder een body pillow genaamd Kimiko. Hij zegt hoe belachelijk de mythe over de Aziatische horizontale vulva is, gevolgd door een knipoog. (Bron)
Ik kan de lezer verzekeren, dat de schrijfster van het hier bovenstaande niet alleen staat in haar overtuiging: mijn dochter van 16 jaar weet er ook over mee te praten en krijgt de meest stompzinnige uitlatingen naar haar hoofd geslingerd. Dat verschilt niet veel van het bovenstaande geciteerde: wat een armoede gaat er in de hoofden van veel mannen schuil. Geen greintje oorspronkelijkheid – dan was het misschien nog draaglijk, hoewel ik dat nog niet aan mijn dochter heb gevraagd.
Recept uit Beijing
Saus:
Chinese ketjap ‘light’ (de donkere wordt alleen gebruikt om de gerechten te kleuren) met veel, erg veel fijngesneden teentjes knoflook. Klaar.
Voor de pannenkoek (hoeveelheid ingrediënten is te variëren) – 3 à 4 personen:
2 courgettes
6 eieren
2 uien
ong. 200 ml meel
ong. 100 ml water
peper naar smaak ( zout overbodig, zit in de ketjap)
Courgettes en uien met een grove rasp raspen (keukenmachine is handig, niet noodzakelijk). Dit mengen met de eieren, meel en water, zodanig, dat er een smeuïg beslag ontstaat, zoiets als pannenkoekenbeslag. In een voorverwarmde koekenpan dit beslag zo dun als mogelijk als een pakkenkoek bakken (olie, boter -dus geen margarine- kan ook), dus aan twee kanten. Niet op te hoog vuur, zodat het beslag kan garen. Twee keer dubbelvouwen, op ’n bord leggen en met de saus met de stukjes knoflook besprenkelen.
Eet smakelijk.
IN EINS
Dreizehnter Feber. Im Herzmund
erwachtes Schibboleth. Mit dir,
Peuple
de Paris. No Pasarán.
Schäfchen zur Linken: er, Abadias,
der Greis aus Huesca, kam mit den Hunden
über das Feld, im Exil
stand weiß eine Wolke
menschlichen Adels, er sprach
uns das Wort in die Hand, das wir brauchten, es war
Hirten-Spanisch, darin,
im Eislicht des Kreuzers >>Aurora<<:
die Bruderhand, winked mit der
von de wortgroßen Augen
genommenen Binde – Petropolis, der
Unvergessenen Wanderstadt lag
auch dir toskanisch zu Herzen.
Friede den Hütten!
Paul Celan.
