RECENSIE – Ach kijk, daar is het dan: taqiyya. Op pagina 64. Letterlijk betekent het: verdedigen. In de islam betekent het zoveel als: liegen over je geloof om aan de vijand te ontkomen. Binnen de islam speelt het begrip nauwelijks een rol, en wordt taqiyya meestal afgekeurd, maar in een boekje over de gevaren van de islam mag dit begrip niet ontbreken. Om duidelijk te maken dat moslims gewoon niet te vertrouwen zijn. Ze mogen immers liegen van hun geloof.
Ooit was dat een bekende antisemitische opmerking; tegenwoordig wordt het gezegd van moslims. Zo ook in ‘Heilige identiteiten’ van Machteld Zee. Na enige voorbeelden van verhullend islamitische taalgebruik, zoals de bewering dat de islam toch zo vredelievend en tolerant is, schrijft Machteld Zee: ‘Dergelijke double speak wordt theologisch gerechtvaardigd op grond van taqiyya.’ (Dat is dus onzin.)
Ze vervolgt: ‘Ik hoop niet dat ik te veel het idee geef dat er sprake is van een sinister complot, maar taqiyya houdt in dat moslims toestemming hebben om ongelovigen te misleiden.’ Zee hoeft zich helemaal geen zorgen te maken. Het idee dat ze zegt niet te willen geven, dat er een sinister islamitisch complot bestaat, ligt er in haar boekje duimendik bovenop.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Sargasso
