Van code geel naar oranje of rood, en erna weer groen. De hele dag door worden we op de hoogte gehouden. Waar, wanneer en hoe erg een storm of de sneeuw ons zal overvallen moeten we blijkbaar precies weten. Dijkgraven, burgemeesters, de brandweer en politie verheugen zich omdat ze eindelijk eens wat zinnigs omhanden hebben. Uiteraard in het volle licht van draaiende camera’s doet iedereen zijn verhaal. De hele santenkraam babbelt de godganse dag op radio en kijkbuis om ons gerust te stellen en mee te delen dat alles onder controle is. Dat laatste is niet zo.
Bomen waaien gewoon om, dakplaten vliegen van daken af en treinen rijden niet meer want dat kunnen ze vanwege de ingewikkelde electronica niet, als er wat blaadjes op het spoor liggen in Utrecht is het hommeles in het hele land. Ongelukken gebeuren er ook, maar dat was vóór het codetijdperk niet anders.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik uit mijn raam en zie dat het sneeuwt. Daarom trek ik straks maar een jas aan, er zullen ook wel files zijn, dat kan ik zelf ook wel bedenken, daar zijn die waarschuwingsdiensten niet voor nodig. Ik neem een bus eerder of ik blijf lekker thuis, nog beter eigenlijk. Jawel, geef een paar keer een stormwaarschuwing af of vertel eens dat het glad kan zijn, niks mis mee. Maar besluit gewoon zelf wat je doet in plaats van je leven te laten leiden door die codes. Of hebben we het nadenken ook al uitbesteed?
Het hele circus doet me denken aan het ziekenhuis waar ik dezelfde piepjes en kleurplaten hoor en zie. Omringd door electronica en slimme dingetjes die aangeven of alles goed met je gaat lig je daar dan. Personeel kijkt niet naar jou, maar naar de grafiekjes en de kleur van de waarschuwingslichtjes. Als er een alarm gaat komt er-als er nog personeel bestaat op de afdeling tenminste-, iemand met het hoofd om de deur even snel vragen of er iets aan de hand is. Voordat je je mond open hebt kunnen doen zijn ze weer verdwenen naar een ander piepje ergens op de gang.
Ook je bezoek kijkt vol aandacht en ontzag naar de monitoren, iedereen weet er wel iets over te vertellen. Maar weet je, je blijft gewoon ziek en je gaat ooit toch dood. Keken ze maar naar mij in plaats van naar die apparaten dacht ik wel eens. Als ik niet kon slapen door dat gepiep zette ik zo’n apparaat gewoon uit, het viel niet eens op.
Je moet eens voor de gein een paar van die apparaten op het lichtnet aansluiten. Of op elkaar. 😉
De profetische kwaliteiten van Monty Python:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=arCITMfxvEc
Deze codes en machines hebben hun nut, tenzij ze als doel en niet als middel gaan dienen.
Maar LeRoi! Dat is toch leuk: één grote gezellige Hollandse familie.
Die het dan niet over ongemakkelijke onderwerpen hoeft te hebben als racisme, uitbuiting en dwangarbeid, de steun van Nederland aan de apartheidsregimes van destijds Zuid Afrika en nu Israël….
Gewoon lekker wegkijken zoals het hoort in de beste met prinsenvlag gelardeerde tradities van ons mooie Nederland…
Disclaimer (dom-rechts, zoek eens op wat dat moeilijke woord betekent want het is aan jullie gericht): dit is sarcastisch bedoeld.