Gaat u maar rustig slapen, de regering van de Chinese Volks (?)republiek, het Chinese Volks(??)leger, de Chinese Communistische (???) partij hebben alles onder controle: uw welzijn, uw toekomst, en de daarvoor natuurlijk onontbeerlijke ‘stabiliteit’. Die boodschap wordt uitgedragen door de jaarlijkse reactie van de Chinese autoriteiten op mogelijke herdenkingen en protesten van het neerslaan van de protestbeweging in Beijing, 4 juni 1989, 25 jaar geleden en het herdenken meer dan waard.
Herdenken is protesteren, herdenken is ter verantwoording roepen, herdenken is om erkenning vragen dát er een staatsmisdaad gepleegd is destijds. Dat is goed en dat is nodig. De machthebbers – erfgenamen van de slagers van 1989 – laten zich niet ter verantwoording roepen, willen niet erkennen dat hun macht berust op het neerslaan van protest – en blijven protest behandelen als een aanslag op de ‘stabiliteit’. Daarom moest het protest destijds van de straat worden geschoten; daarom moet herdenken worden onderdrukt. Preventief onderdrukt, met een grote politiemacht en arrestaties en ondervragingen van mensenrechtenactivisten en journalisten. Dat is slecht, maar tegelijk business as usual. Amnesty heeft een flinke lijst van mensen die zijn aangehouden en dergelijke. Adrian Brown, een Aljazeera-verslaggever, vertelt intussen over een poging om een verslag te doen voor de camera. “Ik stond minstens een halve kilometer van het plein. Binnen drie seconden nadat ik mijn mond had geopend waren cameraman Miguel Toren en ik aangehouden door politieagenten die uit het niets leken te komen”, aldus de verslaggever. Hij voegde er droogjes aan toe: “Voor China ‘s leiding geldt: hoe eerder het 5 juni is, hoe beter.”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Ravotr
Storm ziet de gebeurtenissen van 4/6 in Peking als een reactie van de staat op een klasse-opstand en beschouwt het ‘studenten’- protest op Tien An Mien als een marginaal aspect hiervan. Hij lijkt zelfs te suggereren dat de studenten op 30/5 met het optuigen van hun ‘Godin van de Vrijheid’ de ‘stalinisten’ in de Chinese CP koren op de molen verschaften en argumenten gaven om de protesten neer te slaan. De werkelijke slachtoffers hiervan waren de arbeiders, volgens Storm.
‘Nieuw elan in de beweging werd gebracht toen op 30 mei een beeld, de Godin van de Democratie, op het plein werd neergezet. Het was een teken van volharding vanuit demonstranten, maar tegelijk ook een teken dat een deel van de beweging wel erg nadrukkelijk de Westerse democratie als voorbeeld begin te zien: dat standbeeld deed denken aan het Vrijheidsbeeld in New York. Het was ook duidelijk dat er vanuit het anticommunistische Taiwan en uit de toen nog Britse kolonie Hongkong sympathie, maar ook organisatorische en financiële steun kwam. Stalinistische propaganda dat de protesten een door buitenlandse kapitalistische machten geïnstigeerd contrarevolutionair complot vormden, waren onzin. Maar dit soort aspecten gaf deze propaganda wel voedsel’.
1988, er waren nog geen sociale media, maar toch is dit in mijn ogen de eerste door de Amerikaanse ‘onderneming’ gesubsidieerde ‘Oranje- revolutie’ geweest. De ‘studenten’ lieten zich ophitsen door Amerikaanse en Europese reporters die veilig rond het plein uit de ramen hingen om ‘verslag’ te doen. Ik herinner me ihb de Britse Sinoloog Tony Saich (van Leiden Unversiteit), die uit het raam verslag deed van de opstand en hiermee de mensen op het plein op onverantwoorde wijze in gevaar bracht.
De ‘onderneming’ heeft geleerd van 4/6/88 en heeft sindsdien in andere landen haar destabilisatie- technieken verfijnd en afgestemd op de nieuwe sociale media. Wat China betreft heeft deze poging tot destabilisatie het averechtse effect gehad dat de VS haar uni-polaire aanspraak op wereldmacht definitief is kwijtgeraakt.
Tsja, met alle sympatie voor de misleide Chinese studenten (en arbeiders), die hiervan het slachtoffer werden zie ik dit toch als een geval van tijdig ingrijpen. Let wel, ook ik was toen verontwaardigd, maar ik hoorde Tony wel uit het raam hangen en de studenten aanmoedigen en ik maakte me zorgen. En na zoveel door de ‘onderneming ‘georganiseerde oranje revoluties die, onder het mom van democratie, destabilisatie tot doel hebben kijk ik er nu toch anders tegen aan.