Rare zaak, die van de 31-jarige Nada Kiswanson, die wordt bedreigd. Ze werkt voor de Palestijnse organisatie Al Haq, en verzamelt voor het Internationale Strafhof (ICC) in Den Haag bewijsmateriaal over Israelische oorlogsmisdaden. Kiswanson heeft een graad van de Universiteit van Leiden en woont in Den Haag met haar man en dochtertje van twee.
Ze wordt dus bedreigd en het klinkt allemaal ernstig. Intussen wordt het ook ernstig genomen. Het Strafhof heeft de Nederlandse regering benaderd met een verzoek om haar veiligheid te waarborgen. Ze wordt al een tijdje beveiligd en er is een speciaal team op de zaak gezet onder leiding van de advocaat generaal van het parket in Den Haag om uit te zoeken wie haar bedreigers zijn. De Nederlandse regering heeft verzoeken rondgestuurd om bijstand in deze zaak.
De NRC, die dit allemaal meldt, geeft ook de nodige details. Over hoe het begon in februari, met een telefoontje van het ministerie van Volksgezondheid, dat later helemaal niet van het ministerie afkomstig bleek en zelfs helemaal niet in het logboek van telefoongesprekken in Nederland bleek te zijn geregistreerd. Een opmerkelijk feit, want wie beschikt over de technische kennis om dat te kunnen behalve professionele (overheids)diensten?
Daarna volgde een hele serie intimidatiepogingen en tenslotte sabotage. Een telefoontje in het Arabisch met raar accent aan familie in Zweden. Een telefoontje van iemand met mogelijk hetzelfde accent die haar wijsmaakte bij de Palestijnse geheime dienst te werken, en die haar waarschuwde dat ze haar leven riskeert met wat ze aan het doen is. Een man in een park die haar gadesloeg en vervolgens bloemen voor de deur met een kaartje erbij. Anonieme telefoontjes. Een telefoontje vanuit Zwitserland op haar nieuwe nummer, een dag nadat ze een prepaid simkaart had gekocht om een geheim nummer te kunnen hebben. De email van een medewerker van Amnesty International gehackt (nota bene vanuit de plaats in Zweden waar haar familie woont), nadat hij geprobeerd had de Nederlandse overheid erop te wijzen dat ze inderdaad gevaar liep (de Nederlandse overheid reageerde niet meteen heel scherp op haar klachten). Amnesty sloot daarop geschrokken een kantoor. Hetzelfde deden drie andere NGOs. (Amnesty heeft overigens vandaag een verklaring uitgegeven over de zaak).
En vervolgens zaken als wachtwoorden die niet meer werkten, een emailadres dat aan zichzelf emails begon te sturen. En als klap op de vuurpijl een folder die in de buurt waar ze woont werd verspreid, met de aankondiging dat ze kleren wil verzamelen om de.”islamitische infrastructuur te versterken”, wat leidde tot negatieve reacties van buren. Enfin, lees het verhaal dat Leonie van Nierop schreef in de NRC. Daarin staan de details uitvoerig vermeld.
Wat Van Nierop niet vermeldt maar alleen suggereert, omdat ze het onmogelijk hard kan maken, is dat de heel zaak waarschijnlijk het werk is van de Israelische geheime dienst, de Mossad. Deze dienst heeft naar het schijnt een speciale taskforce opgericht om de dreiging tegen te gaan dat Israel voor het Internationale Strafhof wordt gesleept om zich te moeten verantwoorden voor de oorlogsmisdaden die het beging tijdens de drie aanvallen de afgelopen jaren op Gaza, of de inval van 2006 in Libanon. Het is een nogal voor de hand liggende gedachte dat het inderdaad de Mossad is die hierachter zit. Welk ander land heeft er baat bij om te proberen te verhinderen dat de Israelische misdaden worden aangekaart?
Voor de Nederlandse veiligheidsdiensten is dit overigens een lastig kluifje. De betrekkingen van Nederlandse diensten als de AIVD en de militaire inlichtingendienst met hun Israelische collega’s zijn, voor zover ik het heb gehoord, altijd buitengewoon hartelijk geweest, waarbij de Israeli’s vaker als bron fungeerden dan omgekeerd. Het lijkt me een hoogstandje voor onze vaderlandse 007s om het rollenspel een keer zodanig te veranderen dat ze uit hun collega’s van de Mossad ook weetjes weten af te dwingen die die Israeli’s hen liever niet in de oren willen fluisteren. Lastig ook voor minister Koenders en de Nederlandse regering om deze zaak op te lossen zonder dat de vrijheid van medewerkers van het ICC verder wordt gehinderd of er mensen gevaar lopen, en zonder dat de betrekkingen met een bepaalde ”bevriende” staat teveel schade oploopt.
Via:: Abu Pessoptimist
