Denk je als ouder eindelijk wat vrijheid te krijgen wanneer je kinderen de deur uit zijn gegaan, blijken ze in de praktijk toch wel weer erg vaak terug te komen op het ouderlijk nest. Het CBS noemt hen boemerangkinderen. Op zich is het terugkeren niet bijzonder maar het is wel bijzonder dat maar liefst 25% van de jongeren binnen 5 jaar weer terug keert bij de ouders. Het feit dat ze terug kúnnen keren bij hun ouders is een luxe. Een luxe die slechts weggelegd is voor kinderen van wie de ouders niet in de bijstand zitten en niet in een huurhuis wonen.
Mocht je als kind om welke reden dan ook terug willen komen bij een ouder die in de bijstand zit, dan wordt het gezin getroffen door de kostendelersnorm. Het gevolg hiervan is dat, wanneer een ouder een kind van boven de 21 jaar weer in huis neemt, diezelfde ouder er in inkomen fors op achteruit gaat omdat hij/zij in theorie de woonkosten kan delen met het aangevlogen kuiken. Of dit in de praktijk ook het geval is, is nog maar de vraag.
Sowieso is de administratieve ellende niet te overzien. De controles van de Sociale Dienst zijn groots en meeslepend en zelden zijn de uitkomsten van onderzoeken door de sociale dienst voorspelbaar. Natuurlijk speelt dit probleem niet alleen wanneer een jongere weer een tijdje terug wil komen bij de ouders. Dit geldt ook wanneer iemand in de bijstand tijdelijk onderdak wil verlenen aan iemand die wegens mishandeling het huis uit moet of wanneer tante Betje met haar gebroken been even opgevangen moet worden. Mensen in de bijstand kunnen hier maar beter niet aan beginnen. De overheid staat positieve betrokkenheid door haar rigide regelgeving in de weg.
Ook ouders die in een huurhuis wonen en huurtoeslag krijgen kunnen maar beter goed nadenken over de financiële gevolgen van het in huis nemen van hun boemerangkind. Boven de 23 jaar wordt het inkomen van het kind meegerekend voor de berekening van de huurtoeslag. Beneden de 23 jaar wordt de eerste € 4.773 niet meegerekend. Studiefinanciering wordt eveneens buiten de berekening van de huurtoeslag gehouden. Er van uit gaande dat niet alle ouders op de hoogte zijn van de sappige details van de huurtoeslag mogen we er rustig van uit gaan dat mensen fors in de problemen kunnen komen wanneer een kind aanklopt bij de ouders. Vaak gaat alles fout wat maar fout kan gaan en zitten de goedhartige ouders nog jarenlang in de financiële problemen doordat de huurtoeslag bijvoorbeeld of direct wordt gestopt of met terugwerkende kracht terug wordt gevorderd.
Het slagveld overziend kan rustig worden geconcludeerd dat jongeren met arme ouders helemaal geen nest hebben om even naar toe te vliegen en tot rust te komen. Ook al zijn ze vleugellam, ze moeten het maar uitzoeken. En de ouders? Van hen wordt verwacht dat ze zich gedragen als de koele rekenaars van de overheid. Keihard. Dan hadden ze maar niet arm moeten zijn.
Je boemerangkind opvangen is iets voor rijken. Een luxe.
