De twee kanten van de veel te vroeg overleden Ierse gitarist Rory Gallagher: het tegen hardrock aanleunende Shadow Play en de bloedmooie bluesballade Million Miles Away. Gallagher is één van de meest authentieke figuren uit de geschiedenis van de rockmuziek. Hij schuwde elke vorm van glamour, had geen enkele belangstelling voor het maken van hits en sloeg – naar verluid zonder ook maar één seconde te aarzelen – een aanbod van de Stones om Mick Taylor op te volgen af. Dat hij daardoor de status van rockgod misliep interesseerde hem helemaal niks; hij had téveel plezier in het spelen met zijn eigen band. Live was Gallagher op zijn best: de concerten duurden uren, maar je verveelde je gegarandeerd geen moment. Legendarisch is het optreden in de Rotterdamse Doelen, waar de band net zo lang doorspeelde totdat de bezoekers de eerste trein naar huis konden nemen.
In de jaren ’90 ging Rory’s gezondheid snel achteruit. De combinatie van zwaar medicijngebruik en al even zwaar drinken kostte hem zijn lever. In maart ’95 onderging Gallagher een levertransplantatie, waarvan hij niet goed herstelde. Een paar maanden na de operatie liep Gallagher een longontsteking op. Voor zijn toch al ernstig verzwakte lichaam was dát teveel. Gallagher overleed op 14 juni 1995, op de leeftijd van 47 jaar.
Uitgelichte afbeelding: standbeeld van Rory Gallagher in zijn geboorteplaats Ballyshannon – By Amandasbutterflies – Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11039998
