Sophie in ’t Veld, fractieleider van Blabla66 (D66) in het Europees Parlement, heeft opgeroepen tot een discussie over de werking van de EU. Ze heeft daarvoor een stukje geschreven in het Mootz Debat: ‘Hoogste tijd voor discussie over nieuwe Euro-grondwet‘. Je partij heet Blabla66 en dat moet je laten zien. De eerste regels van de bijdrage luiden:
Het scheelde niet veel, of de eurozone was ten onder gegaan. Het was alle hens aan dek, en we hebben gepompt als bezetenen, maar het lijkt erop dat we het gaan redden. De ergste gaten in de romp van het zinkende schip zijn gedicht, en iedereen komt even op adem, moe van de doorstane spanningen.
Maar laten we nu niet tevreden achterover leunen, en denken dat de klus is geklaard. Europa is niet ten onder gegaan in de storm. Het schip heeft het gehouden, maar het is nog lang niet zeewaardig.
Waar gaat dit in hemelsnaam over? Over een boot van nieuwe zeilmeisjes?
Maar soit, deze kritiek is een beetje flauw. Een inhoudelijker punt is dat weliswaar terecht het niet naleven van de Grondrechten in Hongarije aan de kaak wordt gesteld, maar dat er geen concrete voorstellen ter verbetering van de werking van de EU volgen. Slechts discussie is nodig. Hoe wil je naleving van de Grondrechten afdwingen? Kom met ideeën, Blabla66!
Je zou aan de leden van het Europees Parlement het recht kunnen geven om gewone moties in te dienen. Nu kunnen alleen resoluties in stemming worden gebracht. Het verschil tussen aangenomen moties en resoluties is weliswaar glijdend, maar in het algemeen houden wat betreft de standpuntbepalingen resoluties een oordeel in waar een bestuur niet aan gehouden is, terwijl een bestuur uitvoering dient te geven aan hetgeen in een motie is verwoord.
De recente resolutie van het europarlement betreffende de veroordeling van het MOE-meldpunt in Nederland kon premier Rutte gewoon naast zich neerleggen. Het beschadigde het imago van Nederland in de rest van de EU (en de wereld), maar dat lachte giechelbekje zoals gewoonlijk weg. Was er een motie aangenomen, dan had de Europese Commissie van Rutte afkeuring kunnen eisen op straffe van de een of andere sanctie.
Natuurlijk ligt het recht op moties in het Europees Parlement erg gevoelig bij de lidstaten. Angst voor aantasting van beleidsvrijheid is aanwezig. Maar er bestaan bijvoorbeeld al regels voor staatssteun en kartels, die Sophie in haar stuk noemt, waar wel de hand aan wordt gehouden. Die beperken ook de vrijheid van regeringen. Als compensatie zou een belangrijke rol aan de Europese Raad (de vergadering van regeringsleiders van de EU) toegekend kunnen worden. De Europese Raad behartigt toch al impliciet de belangen van de verschillende landen. Door middel van een gekwalificeerde meerderheid zou de Europese Raad een motie kunnen blokkeren.
Kijk Sophie, concreet maken van een idee ter verbetering van de werking van de EU is niet zo moeilijk. Maar je moet wel je nek durven uitsteken. Maar blabla doen is natuurlijk veel lekkerder.
Men mag zich terecht druk maken over de democratie binnen de EU.
Maar wat ik nog veel schrijnender vind is de opstelling van nationale parlementen binnen de EU.
En onze burgers weten van niks.
Een goed voorbeeld is het noodfonds ESM.
Mensen we geven Brussel op deze manier alle macht, zelfs mogen ze ons verplichten tot betalen, zonder enige inspraak.
En de media zwijgen, burgers worden niet goed geinformeerd.
Lees en huiver.
http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/weerstand_tegen_het_esm_neemt_toe/
@1, Theo
Het Europees Parlement heeft niets te zeggen over het ESM. Dat is inderdaad niet democratisch.
Wat die Ad Broere – uit je link – wil, begrijp ik niet. Hij komt bij mij over als een Blabla66’er. Het is niet goed, maar wat dan wel?
2
Sjaak
Ik denk dat hij deze manier tegen wil houden.
Dan geef je Brussel namelijk de vrije hand.
Dan geef je hun carte blache.
Blabla66 koerst onderhand af op het 50-jarig bestaan, maar nog altijd op hoop van zegen. Af en toe roept er een EP-lid keihard ‘help’, omdat het allemaal geprepareerd is, maar over een structurele reparatie hoor je ze niet.
In België woedt op dit moment een brede maatschappelijke discussie over het democratisch tekort. Zo stuitte ik op bv. dit voorstel van Raf Jespers voor een charter dat tegelijkertijd beoogt het recht op privacy te herstellen en de grondrechten te waarborgen: http://www.progresslaw.net/docs/20111004102658TZHA.pdf. In sectie 2 v.a. pag. 15 gaat het over de systeemfout: het evenwicht tussen wetgevende en uitvoerende macht. Ziet er niet onaardig uit.
@4, Joke
De voorstellen van Jespers zijn vergaand. Zij veronderstellen een federale structuur. Nu ben ik daar een groot voorstander van, maar wellicht gaat dat voor nu iets te ver. Misschien is het beter te zoeken naar kleine stapjes.
Kritiek heb ik met name op het gebruik van referenda. Ik schreef daarover al: Populisme en referenda zijn twee handen op een buik.
En ik vind dat naar dualiteit tussen parlement en regering moet worden gestreefd. Ik besef wel dat het in de praktijk anders werkt dan in de theorie, maar het streven moet blijven. De regering heeft een wetsvoordragende taak en het parlement een controlerende. Het initiatiefrecht, zoals de Tweede kamer dat kent, past daarin niet. Dan controleert het parlement zijn eigen wetten.
Verder denk ik dat strikte reglementering van lobbywerk naïef is. Ieder contact van een europarlementariër met een burger kan lobbyen inhouden. Terwijl contact van de EP’ers met de burger juist uitermate belangrijk is.
Er valt nog veel meer over het manifest te zeggen, maar ik laat het hier bij.
@Sjaak: Het grote probleem met de EU is dat de regering verdragen ondertekent die pas daarná bij de parlementen terechtkomen. Ik vind dat echt de omgekeerde wereld (lees: anti-democratisch).
Het dualisme zou juist enorm bevorderd worden wanneer het parlement, en niet de regering, het initiatief heeft. Het heet niet voor niks ‘wetgevende macht’ (dat controlerende is alleen om te kijken of de uitvoerende macht het goed heeft uitgevoerd). Nu worden wetten gemaakt door slechts een deel van de volksvertegenwoordiging (de coalitie) en bovendien door personen die we niet hebben gekozen.
“Verder denk ik dat strikte reglementering van lobbywerk naïef is.”
Helemaal mee eens. Lobbyisme is een noodzakelijk kwaad en daarom kan je het beter bevorderen (toegankelijker maken) dan de kop indrukken.