De strijd tegen fascisme heeft deze week een pijnlijke, naar mijn mening onnodige, nederlaag geleden. De nederlaag was geen gevolg van strijd die verloren werd. De nederlaag is het gevolg van het feit dat de strijd op een beslissend moment uit de weg is gegaan. Ik doel hier op het afblazen van de ISSO-meeting ‘Fifty shades of fascism’, onder druk van rechtse dreigementen.
De bijeenkomst, op touw gezet door het Internationaal Socalistisch Studentenoverleg ISSO, zou afgelopen donderdag plaats hebben gevonden. Als spreker zou daar Anne Fleur Dekker optreden. De locatie: studentencafé CREA in Amsterdam. Het was de bedoeling om te praten over de verschillende vormen waarin het fascisme zich manifesteert, die te analyseren om er des te beter tegen te kunnen strijden. Je hoeft geen fan van de organisatie te zijn – of van welke dan ook – om toch minstens te erkennen dat zo’n meeting dient te kunnen plaatsvinden zonder te worden bedreigd en verstoord.
Voor ik meer zeg over de afgelasting zelf eerst dit. Het is tekenend dat de mensen die onlangs om het harst schreeuwden hoe schandalig, intimiderend en gewelddadig die verfactie op de voordeur van Thierry Baudet wel was, er nu vooral het zwijgen toe doen. Een actie waardoor een fascistisch politicus wat ongemak voelt, dat is natuurlijk te erg voor woorden. Dat riep om een verfoeilijk Volkskrantcommentaar waarin wordt opgeroepen om de daders op te sporen en voor de rechter te brengen. Een fascistenactie echter tegen ISSO, een linkse club, waar concreet – en helaas ook effectief – met geweld en agressie wordt gedreigd, dat vindt diezelfde Volkskrantredactie kennelijk geen enkel probleem. Ik lees ze er althans niet over in vlammend commentaar. Een inmiddels vertrouwd beeld van met twee maten meten, van huichelarij rond het ‘vrije woord’ tekent zich wederom af.
– Lees verder bij de bron, Ravotr
