De poëzierubriek, mensen – hij is hier besproken in het lokaal, maar komt-ie ook? Twee zonsonderganggedichten van Christina Rossetti, waarvan één een eigen vertaling, zoek het origineel zelf maar op. *)
When I am dead, my dearest
When I am dead, my dearest,
Sing no sad songs for me;
Plant thou no roses at my head,
Nor shady cypress tree:
Be the green grass above me
With showers and dewdrops wet;
And if thou wilt, remember,
And if thou wilt, forget …
Voor elkeen
Mijn oogst is gedaan, de belofte verleden
Zwak en omfloerst de zon ondergegaan
Dag en nacht in een mist vergleden
Mijn oogst is gedaan.
Lang leek het lopen, hoe kort was de baan
Eeuwigheid vervangt het heden
Tijdloze eeuwigheid breekt nu aan.
Heb ik het smalle pad betreden?
Strikken en vallen terecht ontgaan?
De zeis slaat toe, zo lang gemeden
Mijn oogst is gedaan.
*) Die was flauw zoniet grof. Een zwaktebod omdat ik even het origineel niet kon vinden. Hier is het:
For Each
My harvest is done, its promise is ended,
Weak and watery sets the sun,
Day and night in one mist are blended,
My harvest is done.
Long while running, how short when run,
Time to eternity has descended,
Timeless eternity has begun.
Was it the narrow way that I wended?
Snares and pits was it mine to shun?
The scythe has fallen, so long suspended,
My harvest is done.
- Uitgelichte afbeelding: Portrait of Christina Rossetti by Dante Gabriel Rossetti (1866), public domain.
