Ze trokken moordend en brandschattend, zich structureel en op onvoorstelbare schaal schuldig makend aan de meest perverse misdaden die maar denkbaar of juist (welhaast) óndenkbaar waren door Europa: de leden van de Waffen-SS, Hitlers ‘elite’-leger.
Zeven decennia later werden de Zwarte Soldaten verheerlijkt op een nazi-blog dat deel uitmaakt van de Telegraaf Media Groep.
In de overige media en ook in de politiek was er geen hond die je er over hoorde, die zei dat het verheerlijken van SS’ers volkomen onaanvaardbaar is.
Tegenwoordig is het geen enkel probleem.
Je hebt nazi’s bij ‘Pauw en Witteman’, je hebt nazi’s bij Jeroen Pauw, je hebt nazi’s bij Paul Witteman in ‘Buitenhof’, je hebt nazi’s bij Tijs van den Brink van de EO. Je hebt nazi’s in de Tweede Kamer.
Allemaal geen enkel probleem.
De politieke carrière van Willem Aantjes kwam eind jaren ’70 abrupt ten einde toen bekend werd dat hij lid was geweest van de Germaansche SS.
Willem Aantjes koos er niet omwille van ‘het avontuur’ voor om lid te worden van dat onderdeel van de SS. Sterker nog: hij hoopte als vrijgezel zelfs een gehuwde collega bij de P.T.T. te behoeden voor de Arbeitseinsatz en wat je ook verder erover kunt zeggen: een nazi was hij absoluut niet.
Dat verhinderde echter niet dat hij zoals gezegd zijn verdere politieke (en maatschappelijke) loopbaan op zijn buik kon schrijven.
Tijden veranderen blijkbaar.
Dus zal het waarschijnlijk niet zo heel lang duren, ben ik bang, en dan zal het lid geweest zijn van de SS of één van Hitlers andere misdadige bendes in Nederland juist beschouwd worden als een pré.
Als opstapje daartoe wordt vooralsnog het lidmaatschap van de Waffen SS (Hans en Sophie Scholl waren ongeveer net zo oud als degene over wie ik het hier heb en zij kozen er welbewust voor hun hoofd letterlijk te riskeren door tégen de nazi’s verzet te plegen. Zij werden dan ook daadwerkelijk onthoofd.) en het daarmee gepaard gaande bloedvergieten in Nederland afgedaan als zijnde iets van een ‘deugniet.’
Over nog eens 70 jaar zal niemand zich meer herinneren wie Léon Melchior was (hoogstens dat een aantal nabestaanden van zijn slachtoffers met weerzin dat zullen doen) maar zullen de namen van vrijwel-leeftijdgenoten Hans en Sophie Scholl nog altijd met dankbaarheid en eer in herinnering zijn.
Evenals die van Willem Aantjes. Want hij mag dan wel wat heet ‘fout’ geweest zijn in ‘de oorlog’ maar hij was wel één van de weinige CDA’ers die waarschuwden en zich onomwonden uitspraken tegen de samenwerking (negeert u de huichelaar van een Knevel even en lees wat Aantjes te zeggen had hetgeen heel veelbetekenend is ook nu nog. Het is namelijk ook een spiegel van het huidige moreel totaal verrotte CDA van Buma en consorten) van Verhagen en Buma met de hedendaagse wannabe massamoordenaars en etnisch zuiveraars.
