Frankrijk is niet het enige land waar de regering zo snel mogelijk terug wil naar de sociale omstandigheden van – pak ‘m beet – 1850. Ook de Belgische regering schakelt in haar aanval op de arbeidsvoorwaarden over naar een hogere versnelling. Minister Peeters van Werk en Economie wil via een omweg de 45-urige werkweek invoeren.
Peeters wil de 38-urenweek in de praktijk afschaffen door de arbeidstijd op jaarbasis te berekenen. Maximaal zouden we 45 uur per week werken met een 9-urendag. In sommige sectoren loopt dit zelfs op tot 50 uur per week en 11 uur per dag. De ene week werk je dan 45 uur, de andere maar 31 uur. Met de invoering van een reserve van 100 extra overuren, kan de arbeidstijd met gemiddeld twee uur per week toenemen.
Collectieve onderhandelingen over het aantal te werken overuren wil Peeters ook maar meteen afschaffen. Onderhandelingen met bonden zijn niet langer nodig, elke arbeider moet individueel afspraken maken met zijn baas. Dat een individuele arbeider in onderhandelingen met een bedrijf niks in te brengen heeft – zeker niet met een enorm arbeidsreserveleger van werklozen – realiseert Peeters zich natuurlijk ook wel. In de praktijk resulteert dit voornemen dan ook in een machtsverschuiving ten gunste van het kapitaal.
Lees verder bij de LSP
