Guido Fonteyn, ex-journalist van De Standaard, behoort samen met Pascal Verbeken (o.a. ‘Arm Wallonië’ en ‘Grand Central Belge, voetreis door een verdwijnend land’) en televisiemaker Julien Vrebos (Kukeleku, het Wallonië van zijn mensen) tot de weinige Nederlandstalige journalisten die hun licht doen schijnen tot over de Belgische taalgrens. Door verbanden te leggen tussen heel veel verleden en het heden legt Fonteyn de ware krachtsverhoudingen tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel bloot.
‘Over de taalgrens. Van Komen naar Voeren, Grensgebied, Van Voeren tot Sankt-Vith’ en ‘Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois’ verscheen al eerder bij uitgeverij EPO, maar komt nu opnieuw uit als een drieluik gebundeld in een handige box. Op een kleine 600 pagina’s voert de auteur de lezer naar dat ‘andere’ land dat almaar meer uit de Nederlandstalige focus dreigt te verdwijnen. Fonteyn nodigt ons uit tot een averechtse wandeling doorheen de geschiedenis van ons landje en hij doet dat met vaste hand en veel achtergrondkennis, want het grootste deel van zijn journalistieke loopbaan was hij vrijwel de enige correspondent over Wallonië en Franstalig Brussel.
In ‘Over de taalgrens’ schetst hij de horizontale lijn die dwars door België van Komen in het uiterste westen naar Voeren in het uiterste oosten loopt en zo Wallonië, Brussel en Vlaanderen van elkaar scheidt – met een uitloper die dan het onderscheid tekent tussen Wallonië en Duitstalig België. In ‘Grensgebied’ gaat Fonteyn in op de derde, bijzonder interessante gemeenschap in ons Belgisch model: Duitstalig België dat hij de misschien wel best beschermde taalminderheid van de wereld noemt. Na een eerste vooral historisch beschrijvend deel volgt er een tweede deel dat boeiende informatie brengt voor de geïnteresseerde taalgrenstoerist.
In ‘Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois’ ontbreekt dat tweede deel, maar in de plaats daarvan schetst Fonteyn op een indringende manier de ingewikkelde driehoeksverhouding tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Fonteyn zet van in zijn inleiding de historische puntjes op de ‘i’ door uitdrukkelijk te vermelden dat de begrippen Wallonië’ en ‘Vlaanderen’ van vrij recente datum zijn. De naam ‘Wallonië” stamt uit 1845, maar kreeg pas later een politiek-geografische betekenis, zoals ook de term ‘Vlaanderen’ historisch alleen verwees naar het oude graafschap en niet naar het Nederlandstalig deel van België.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
