Als rechts ruzie maakt, is het tijd voor linksradicalen om eventjes op te letten. Gaat het ergens over? Zo nee: skippen het gekibbel, hopen dat de strijdende partijen elkaar flink verzwakken, en intussen ons eigen ding doen en uitdragen. Zo ja: extra opletten en niet in de val trappen. De verleiding om partij te kiezen voor het mindere kwaad is in dit soort situaties net zo verkeerd als de neiging om ruzies waar het wel om serieuze zaken gaat, volstrekt te negeren. In het geval van de ruzie tussen Thierry Baudet en geestverwanten enerzijds en een flink deel van het intellectuele en politieke establishment anderzijds staan serieuze dingen op het spel. Maar reden om partij te kiezen tussen de twee kampen in wat nu al het Baudet-debat wordt genoemd, is er niet. Er is echter meer dan louter die twee kampen.
Het begon op 16 december. In de NRC verscheen die dag een stuk van Baudet en Bastiaan Rijpkema. Titel: “Vrijhandelsverdag tussen EU en VS minacht democratie”. Daarin wijst het tweetal op een vrijhandelsovereenkomst tussen VS en EU waarin allerlei handelsliberaliseringen worden geregeld. De schrijvers wijzen op potentiële nadelige gevolgen als bijvoorbeeld de biologische landbouw wegens vrijhandelsprincipes niet meer beschermd mag worden door nationale overheden. Ze wijzen er ook op dat bedrijven via klachten voor Europese rechters lastige wetgeving, “bijvoorbeeld over groene energie of milieunormen”, buitenspel kunnen zetten. Ze wijzen erop dat zodoende “de cultuur en de nationale zelfbeschikking van de sluitende partijen”, dus ook van Nederland, wordt bedreigd. Ik heb overigens de indruk dat de twee zich over die “nationale soevereiniteit” heel wat drukker maken dan over het lot van de biologische landbouw die er als gelegenheidsargument worden bijgesleept. En ze klagen:“Ondertussen blijven alle afspraken geheim”. En: “het is des te schokkender dat wij niets weten over de voorstellen die komende week ter tafel zullen komen. Niets!” Het is een teken van “minachting van onze politici voor democratie en soevereiniteit. Ze zouden de bevolkingen van de nationale staten moeten vertegenwoordigen – maar ze zetten die juist steeds verder buiten spel.” Geen heel opmerkelijk stuk, zou je denken. Deels valide kritiek op nadelige effecten van handelsliberalisering. Deels ook een hang naar “nationale soevereiniteit”en culturele eigenheid die een conservatieve opvatting laten zien. En deels verwijzingen naar“het volk” dat bij de besluitvorming buiten spel staat.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via Ravotr.
Gaan Baudet en Europa nog samen?
Een lang verhaal van Storm met terechte kritiek op Baudet en zijn reactionaire opvattingen en op Snels met zijn verdediging van het establishment. Uiteindelijk mondt het epistel in deel 3 jammerlijk uit in wensdromen over een onmogelijke en nooit bestaand hebbende democratie.
Een geweldige opmerking vond ik in deel 2. Deze wil ik in de spotlights zetten:
Dat gevestigd links weigert verder te kijken dan deze democratie is één van de zovele symptomen van haar gevestigdheid en daarmee haar gebrek aan linksheid.
@Sjaax, en dan maar weer het stalinisme dan?
Of Pol Pot, ftm.
@Louis,
In ieder geval democratie! Dat is voorwaarde nr. 1.