Barones Thatcher en het Persoons Gebonden Budget

“There is no such thing as society” sprak Thatcher en haar volgelingen hebben het inderdaad voor elkaar gekregen, de boel is zo goed als helemaal gesloopt. Het gaat steeds sneller, de “fabric of society” rafelt in een rap tempo af. Niets doet het nog naar behoren, ICT, openbaar vervoer, begraafplaatsen, gezondheidszorg en wat al niet: het is een grote puinhoop. Knettergek wordt een mens van de bureaucratie.

Gisteravond zag ik het zoveelste debat over de ellende van de PGB’s waarin Van ’t Wout (VVD) tegen een boze Renske Leijten (SP) zei dat er niet aan politieke spelletjes gedaan mocht worden, daar kwam het op neer, want dat zou, quoot: “een oplossing alleen maar in de weg staan”. Dezelfde Van ’t Wout die met een stofkam onderzoek wil doen naar mensen die afzien van een PGB omdat hij zich afvraagt of er daar wellicht óók nog fraudegevallen tussen zitten. Hoe idioot wil je het hebben.
Een gemiste kans om nou eens écht oppositie te voeren, maar zijn opmerking werd braaf voor zoete koek geslikt. De markt, lekker veel geld verdienen, bezuinigen, het is alles wel degelijk politiek. Het zijn keuzen.

Het de-politiseren van de wereld door “het geld” is ook de reden dat Griekenland zo in de hoek wordt getrapt. Syriza probeert immers de bankenboel, het IMF en de rest van de smeerlappen te ontdoen van hun a-politieke imago. Dat is uiteraard gevaarlijk voor het kapitaal, dus Griekenland moet kapot. Ik hoop dat het landje de poot stijf weet te houden, ondanks alle politieke (!) druk en het populistisch geneuzel dat stinkend uit de riolen walmt.

Laat ik ook en passant de Oekraïne maar even noemen. Het wordt slikken of stikken voor Rusland, de EU moet en zal ook die kant op, zelfs met een grote wereldoorlog als mogelijk gevolg. We worden geregeerd door griezelige gekken.
Gevaarlijke tijden. Het is maar hoe het dubbeltje zal rollen. De vernietiging aan de ene kant of de KANS tot een omwenteling ten goede. Ik hou mijn hart vast.