Veel nieuws heeft de Nationale Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid Dicky Schoof niet te melden in de Nieuwsbrief van juli 2016. We worden maar weer eens gewaarschuwd voor ISIS-gangers onder asielzoekers. Maar één ding is wel nieuw: het bestaan van de ‘asielrechtenextremist’.
Nooit geweten dat het extremistisch is om asielzoekers de rechten te geven die zij net als ieder ander gewoon hebben. Eigenlijk gaat het gewoon om mensenrechten natuurlijk. Zoals Pyt van der Galiën al opmerkte: mensenrechtenactivisten verdacht maken, dat wordt de volgende stap.
"Mensenrechtenextremisten", dat wordt het volgende. Ik voorspel het jullie. De criminalisering van Amnesty is niet ver meer weg.
— Pyt van der Galiën (@Foaroan) 11 juli 2016
De mensenrechtenextremist is ongetwijfeld een gevaarlijk verschijnsel. Hij/zij heeft de euvele moed ons te wijzen op de mensonwaardige manier waarop wij oa asielzoekers behandelen.
‘Nou’, dacht Schoof, ‘als ze met veel zijn en de belangen van de staat in de weg staan, dan noemen we mensenrechtenactivisten gewoon extremisten. En dan plaatsen we ze gewoon op één lijn met PEGIDA. Wat ben ik toch weer lekker bezig!’
Dicky Schoof. De staatssloof.
Hij weet dat een dergelijke aanpak vruchten afwerpt. Verdeel en heers. Vraag maar aan Poetin of Erdogan. Het verdacht maken van mensenrechtenactivisten is de eerste stap. Ze moeten worden gescheiden van ‘gewone’ activisten. De volgende stap is hen het leven zuur maken: demonstraties verbieden, activisten voor niets arresteren, daarbij mooie criminaliserende verhalen opdissen.
In die zin is het niet vreemd dat de Nationale Coördinator deze activiteit zonder meer plaatst in de ‘linksextreme’ hoek. Alsof iedereen die pleit voor onze mensenrechten (en dus voor de rechten van asielzoekers) en daarin weinig concessies wenst te doen automatisch erg links is.
Is dat zo? Ook binnen SP of D66, partijen die je nauwelijks van internationaal-linkse sympathieën kunt beschuldigen zijn er mensen die pleiten voor het onder alle omstandigheden handhaven van de mensenrechten. In het algemeen verstoppen ze zich achter de façade van het parlementarisme. Wel zo veilig.
En tja, daar mag Schoof niet aan morrelen natuurlijk, het Parlement is heilig. Dus probeert hij het mensenrechtenfront te verdelen door een deel ervan ‘extreem’ te noemen en vervolgens ‘extremistisch’.
Het lijkt er sterk op dat Nationaal Coördinator Schoof de AIVD hier in het openbaar laat weten dat hij de Zeitgeist heeft verstaan:
-Het handhaven van de mensenrechten is niet langer de standaard.
-Artikel 1 van de Grondwet is eigenlijk een sta-in-de-weg voor de veiligheidsdiensten.
-Het handhaven van mensenrechten staan een snelle en harde oplossing van het asielvraagstuk in de weg.
Schoof geeft de AIVD een voorzetje: pak mensenrechtenactivisten aan, ook als ze geen geweld gebruiken. Het zijn ‘extremisten’, en als zodanig gevaarlijk.
Dat stapje voor stapje criminaliseren van mensenrechtenactivisten is natuurlijk een vergiftiging van het democratisch denken en de democratische partijen zouden onmiddellijk en vasthoudend in het geweer moeten komen tegen deze vorm van staatsextremisme.
Gaat niet gebeuren. Ik vrees dat de partijen zullen zwijgen en een eventueel protest zullen overlaten aan ‘asielrechtenextremisten’.
Zij zitten toch al in de beklaagdenbank.
En beklaagden, daar trek je je handen van af.
En daarmee heeft Schoof bereikt wat hij wou: de parlementaire en de buitenparlementaire activisten moeten worden verdeeld.
Als de veiligheidsdiensten ergens van smullen is het wel verdeeldheid en polarisatie. Hoe meer verdeeldheid en polarisatie, hoe meer geld, hoe meer invloed, hoe meer macht voor het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
Hoezo de staat kleiner maken?
De staat moet dik zijn. Met een dikke portemonnee en een dikke knuppel.
Dicky, Dicky toch. Hoe doorzichtig…
