Met stevige stakingen en blokkades brengen arbeiders in Frankrijk de gehate arbeidswet van de regering aan het wankelen. Wat tot nu toe met demonstraties, straatgevechten en korte stakingen nog niet lukte, komt binnen bereik nu de stakingsdruk aanhoudend is geworden en gepaard gaat met effectieve en drukverhogende blokkadeacties rond raffinaderijen en elders. Het is bepaald niet zeker dat het lukt om wet en regering te verslaan. Maar het is bepaald een stuk minder ondenkbaar dan drie maanden geleden. En het zou geweldig goed nieuws zijn als het lukt.
De wet waartegen de acties zich richten houdt onder meer in dat ondernemers makkelijker arbeiders kunnen ontslaan, en dat ze arbeiders makkelijker langer dan de wettelijke 35 uur kunnen laten werken. Een stevige aantasting van arbeidsrechten dus. Zowel jonge mensen – voor wie de arbeidsmarkt vooral hoogst onzekere flexbanen in petto heeft – als vakbondsmensen voelen zich aangevallen. Acties door studenten, scholieren en via vakbonden georganiseerde arbeiders kwamen in maart al flink op gang. Die maand kende meerdere actiedagen, vanaf 31 maart kwamen daar de Nuit Debout-bijeenkomsten bij: nachtelijke samenkomsten waarin op radicale en omvattende maatschappijverandering werd aangedrongen en die een stemming van opstandigheid tot uitdrukking brachten die in april ook de grenzen over sprong. Ook in Amsterdam heeft Nuit Debout iets van voet aan de grond gekregen, getuige ook een daaraan gewijde website.
Terug naar Frankrijk. In april léék de vaart enigszins uit de actiedagen te zijn gegaan. De opkomst was in Parijs bijvoorbeeld op 28 april lager dan op 9 april, toen al een daling vergeleken bij het hoogtepunt van 31 maart toen het aantal vergeleken bij een eerste actiedag op 9 maar juist flink omhoog was gegaan. Le Monde laat het zien in een grafiekje.
