Arabische lente, Europese winter

Andreas2

Het is misleidend om de Arabische opstanden van 2011 te vergelijken met de Oost-Europese omwentelingen van 1989, zegt Khaibar Sarghandoy (1979), geboren in Kabul (Afghanistan) en promovendus rechtsgeleerdheid in Leiden. Het zijn volgens hem zelfs twee tegenovergestelde bewegingen. “In de Arabische wereld strijden mensen vóór het verwerven van waarden als democratie, vrijheid, sociaal-economische gelijkheid en rechtvaardigheid, terwijl mensen in het Westen een bittere strijd voeren tégen de afbraak en het verlies van al deze verworvenheden. Het is dan ook terecht om de volksopstanden in de Arabische wereld als een Arabische lente aan te duiden; maar, a contrario geredeneerd, moeten we ook vaststellen dat we tegelijkertijd een strenge Westerse winter tegemoet gaan.”

Andreas

2 gedachten over “Arabische lente, Europese winter”

  1. Keira zegt:

    Ja heb ondanks de opwarming van de aarde (die volgens De Mos niet echt is) winterjas klaar hangen. Voor én koude winters én voor gure politiek klimaat. Voor je het weet heb je een koutje of iets ergers te pakken.

  2. Arnold J. van der Kluft zegt:

    In het geval van de opstanden in de Arabische wereld was er geen Sovjet-Unie die aan de kant van de onderdrukkende regimes stond en gedwongen moest worden om zich bij de hervormingen neer te leggen, maar het Westen zelf. De Westerse landen hebben van begin af aan de retoriek van het handhaven van ‘de stabiliteit’ van de status quo gebezigd, en toen dat niet meer houdbaar bleek hebben ze voorzichtig de stap gezet naar de oproep om te hervormen, om op het hoogtepunt van de demonstraties, dus toen er geen enkel draagvlak meer bestond voor hun dictator, met zichtbare tegenzin de kant van de bevolking te kiezen en de dictator openlijk te vragen om te vertrekken. Daarom is het niet verhelderend om de situaties in 1989 en 2011 met elkaar te vergelijken.

    En is het imperium van de Verenigde Staten dan niet te vergelijken met de Sovjet-Unie? Het is al evenmin in staat Afhanistan er onder te krijgen, bijvoorbeeld. De economie is in het slop, de federale politiek is allang de schijndood ingegaan, parallellen genoeg. Niet dat ik 2011 met 1989 vergelijk, ik denk eerder aan 1848 met een vleugje 1968. Krtom, 2011 is 2011.

    Washington en zijn stadhouders (waarvan Tel Aviv niet de minst belangrijke is) staan aan de kant van de dictatoren en worden steeds opnieuw verrast. Terwijl ze delibereren over een fijne humanitaire bombardeeractie tegen Libië valt intussen Jemen zo ongeveer en ga maar door.

    Ik vermoed dat Sarghandoy redeneert vanuit het benauwde Nederlandse perspectief, waar neofascisme heerst. De wereld, ook de “westerse”, is groter. Ik verwijs maar even naar mijzelf…

Reacties zijn gesloten.