Tweederde van de Groningers heeft volgens een enquête in 2014 aangegeven aansluiting te willen bij Duitsland.
En naar aanleiding van het Schotse referendum vorig jaar heb ik opgemerkt dat Groningen stiefmoederlijk is behandeld door Nederland.
Zo kan ik me ook voorstellen dat Groningers op een bepaald moment genoeg krijgen van hun karige bedeling in Nederland. Groningen is een rijke provincie met het aardgas in de bodem. Voor de nadelen ervan, de bodemverzakkingen en aardbevingen, krijgen de Groningers een veel te geringe tegemoetkoming. Het is niet meer dan een aalmoes.
Daarbij komt dat Groningse vertegenwoordigers van de regeringspartijen de landelijke standpunten niet meer willen verantwoorden. Den Haag kan de pot op. PvdA-voorzitter Peter Redeker in Ten Boer denkt erover op te roepen geen PvdA te stemmen. De VVD-Statenfractie in Groningen heeft in een verklaring geschreven minder gas te willen winnen dan de eigen VVD-minister Henk Kamp.
Deze opsomming lijkt de conclusie te rechtvaardigen dat Groningen als Nederlandse provincie zijn langste tijd heeft gehad.
Pingback: Een onafhankelijk Groningen? | Krapuul