Een van de mooiste songs van de monumentale trilogie Die Ästhetik der Herrschaftsfreiheit, een ode aan anarchistische revolutionairen, van de Commune van Parijs tot de moderne tijd. De trilogie is geen politiek pamflet, maar een monument voor de gevallenen: Ich versinke im Eis von Kronstadt/Ich liege unter dem Pflaster von Paris/Ich klebe an den Mauern Warschaus/Ich steh’ versteinert in Berlin/Ich liege in den Strassen Barcelonas/Ich falle im Kugelhagel/Der weissen Garden.
Just like Paris was drenched/In the blood of her bravest children verwijst naar het brute neerslaan van de Commune van Parijs door het Franse leger in 1871. Daarbij zijn waarschijnlijk zo’n 10.000 communards om het leven gekomen.
Those years of abalone
Those years of wheat
Now are nothing but empty years to me
You know this ship brings war
You know this is not geneva
Seems like the november pyre
And the cease fire
Were not enough to teach her
Hammer and song
The cool banks of the Ayeeth
I’ve had this scream inside me for a thousand years
And now is the time
To collect the guns we sent ahead
For we know every revolution dies
In childbirth at the latest
And this one’s dead
And we’ll drain our skin
With the taste and smells of the oceans
Just like Paris was drenched
In the blood of her bravest children
And we hold on to whatever fragments are left
And for our daughters’ sake
We’ll let our dream find the world
We’ll let our hearts glow it awake
We’ll let our hearts glow it awake
Uitgelichte afbeelding: Barricades tijdens de Commune van Parijs, bij de Place de la Concorde, 1871 – By Auguste Hippolyte Collard – This file was donated to Wikimedia Commons as part of a project by the Metropolitan Museum of Art. See the Image and Data Resources Open Access Policy, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=29941042
