Amerikaanse multinationals kennen geen vaderlandsliefde

Amerikaanse multinationals ontlopen belastingaanslagen in de VS door fusies met buitenlandse bedrijven, de zogenoemde inversie. Een Amerikaans bedrijf koopt hierbij een klein buitenlands bedrijf op en vestigt daar zijn officiële zetel, terwijl het operationele centrum in de VS blijft.

Obama is deze tactiek beu en verwijt de bedrijven niet vaderlandslievend te zijn.

Volgens Obama is inversion onvaderlandslievend, want de bedrijven profiteren van alle voordelen die Amerika biedt, zoals infrastructuur en onderwijs van hoge kwaliteit. Ze moeten dan ook bereid zijn om daarvoor te betalen.
(Trouw)

Het toeval wil dat ik net een stukje had geschreven over nationalisme: Bestaat links nationalisme? De multinationals juichen nationalisme in ieder geval van harte toe. Iedere natie voor zich en de multinationals pikken de hun gunstigste landen uit.

7 gedachten over “Amerikaanse multinationals kennen geen vaderlandsliefde”

  1. De corporatisme is de natiestaten allang uitgegroeid en met de TTIP gaat corporatisme de landjes in een hoekje duwen.

    De nationale politiek blijkt voor ultrarechtse Pro-patria luitjes belangrijk te zijn die subliminaal worden hersengespoeld.
    (Kutbuitenlanders!) (Polenmeldpunt.nl en zo..)

  2. Ik heb zoiets ook weleens geschreven, maar volgens mijn bezoekersstatistieken leest niemand mijn blog.
    Mijn punt was dat in een wereld zonder grenzen de multinationals ons niet konden chanteren.

  3. Obama is een ontiegelijke lul. Een big fail in het kwadraat tot de tiende macht. En over macht gesproken: hij heeft zijn macht als president van de machtigste staat ter wereld misbruikt door onder ander een multinational – Monsanto – per decreet te vrijwaren voor strafvervolging in de toekomst. En dat zegt mij dat het idee van staten, banken en corporaties zijn langste tijd gehad moet hebben.
    ‘Yes we can’, weet u nog? Maar niet met opportunistische slappe zakken als Obama.

  4. @knutselsmurf – aug 25 22:54,

    Sterke formulering:
    Als er geen grenzen waren, had ik als één van 6 miljard misschien niet veel te vertellen, maar nog altijd meer dan nu.

Reacties zijn gesloten.