Als we niks doen verdwijnt de heide

Een zoetgeurende paarse zee, over kilometers uitgestrekt. De heide op de Sallandse heuvelrug is na weken van regen tot volle bloei gekomen. Het ziet er gezond uit. Maar schijn bedriegt. “Het kost ontzettend veel werk om de heide hier in stand te houden. Met name het teveel aan stikstof bedreigt dit gebied”, vertelt Staatsbosbeheer-boswachter Ine Nijveld.

Hoewel augustus en september zonder twijfel de mooiste maanden zijn, is een heidelandschap veel meer dan een paarse bloemenzee. De afwisseling van zandige plekken, kruidige stukken, heideakkertjes, jeneverbesstruwelen, vennen en bos maken dit landschap tot een thuis voor bijzondere planten en dieren. “Een specifieke biodiversiteit, die we graag in stand houden. Want de planten en dieren die hier leven, hebben nog maar weinig geschikt leefgebied in Nederland over”, vertelt Ine.

Een heidelandschap is ontstaan door mensen: het werd gebruikt om schapen en koeien te laten grazen. Er werden heideplaggen gestoken om bijvoorbeeld in de potstal te gebruiken. Ook is er zand, grind en op de natte delen veen gewonnen. Honderden jaren grazen, plaggen en branden leverden een heidelandschap op vol biodiversiteit en cultuurhistorie. Met voldoende afwisseling tussen oude en jonge heide, en open en bosrijke stukken om voeding en beschutting te bieden aan alle soorten.

  • Lees verder bij de bron
  • Uitgelichte afbeelding: Door Rasbak – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2670326