Cultuurminister Gatz liet een cultuurforum over digitalisering organiseren zodat we het alvast niet over de besparingen en de sociaaleconomische uitholling van de cultuurwerkers moeten hebben. Het begon met een les in technofetisjisme: ‘the matrix staat klaar, niet bang zijn, stap er gewoon in’. Wat een overleg had kunnen zijn, is helaas zoals de minister het noemt een ‘ontmoeting’ met de sector geworden. Eentje waarbij de koning eens afdaalt om voor de foto even in een kringetje te staan met de mensen.
In zijn boek Hope Without Optimism wijst marxist en filosoof Terry Eagleton erop dat ‘positief zijn’ op zich leeg en gevaarlijk is: ’Always look on the bright side of life’ has as much rational force as ‘always part your hair in the middle’. Een optimist is een sentimentalist en fatalist die geen hoop nodig heeft.
Wat we nodig hebben is weloverwogen hoop en dat vereist een kritische inschatting van de realiteit waarin we ons bevinden. Die kritische insteek ontbrak helaas op het cultuurforum 2020. ‘Alles wordt digitaal’, zo stelde het programma. Een alternatief cultuurforum was het niet, maar een degelijke studiedag over digitalisering evenmin.
‘In tijden van oneindige online mogelijkheden’ mag de cultuurwereld niet achterblijven, klonk het. Al was het maar om het ‘digitaal zelfvertrouwen te versterken van mensen met een allochtone achtergrond.’ De toekomst is aan ‘mobile only’, ‘3-D storytelling’ en ‘live broadcastcasting’. Wie er aan twijfelt, is niet mee.
Je kent het wel, die flitsende verhalen over de kennismaatschappij 4.0, the internet of things dat ons zal bevrijden. We zouden een ware paradigmashift doormaken en die hogesnelheidstrein mogen we niet missen. Wie gelooft dat er vandaag nog zoiets als een arbeidersklasse bestaat, zou een dinosaurus zijn. Met zulke liberale wensdromen, die de werkende mensen willen verdelen, zit je weliswaar meteen in een ideologische wildwaterbaan. Echt?
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be