Zo doortastend als zijne excellentie was ten aanzien van premiebetalende Nederlanders in Marokko, zo gemakzuchtig en schouderophalend reageert Asscher op het uitlekken van het uitkeren aan ingezetenen van illegale “nederzettingen”. Het Israëlische equivalent van de Sociale Verzekeringsbank mag controleren of een uitkering terecht wordt verleend en het plaatselijke regime doet alsof het legitiem is dat deze Nederlanders in bezet gebied wonen en daar de volle uitkering genieten die men in Marokko niet meer mag krijgen van de eerlijkeverhaalman Asscher.
Een van de lobbyisten voor deze uitkeringen stelt terecht dat de uitkering een individueel recht is. Maar een recht dat dan plotseling niet voor Marokkanen geldt als individueel, volgens zijne excellentie.
Advocate Zegveld doet haar aangifte namens drie particulieren en twee pro-Palestijnse mensenrechtenorganisaties (Al Haq en Article 1 Collective). Ze heeft daarvoor een oude Wet ministeriële verantwoordelijkheid opgediept. Vijf of meer Kamerleden kunnen een bijzondere enquêtecommissie instellen die een ambtsmisdrijf onderzoekt. Daarna kan de Kamer beslissen of ze en opdracht wil geven om de minister te vervolgen.
Het betreft hier niet een “oude wet”, het gaat om een wet die nooit of vrijwel nooit wordt toegepast. De wet geldt niet voor degenen die hem maken.
Trouw.
