Wat u tussen het loof van het afrikaantje ziet liggen is de helft van een niet al te vers plaatje van een bovenkunstgebit.
Ik zag het over straat rollen en moest lachen.
De totale bemoeizucht met mijn intimiteit geïllustreerd.
Een tafel en twee stoelen maken het net alsof ik thuis aan tafel zit. Sterker nog, zo is de situatie. De straat is mijn huis nu.
Een dronken vrouw komt tegenover mij zitten. “Heb je je huur niet betaald?”
“Ja hoor, dat heb ik wel.”
“Ik geloof je niet. Dat kan toch niet kloppen. Je wordt toch niet zomaar uit je huis gezet.”
Het ongeloof wordt hier op mijn tafel op de straat gelegd. Iedere passant was verder verbijsterd dat “dit zomaar kon”. Ja, Henk en Ingrid willen het zo, zeg ik dan.
De dronken vrouw is volhardend, bijt zich vast.
Ik besef dat in een vroeger stadium in mijn leven met deze beschonken dame in bed had kunnen eindigen en dat we dan de sterretjes van de hemel dingesten. Dat zal nu niet gebeuren. In de eerste plaats kan ik hier niet weg, ik bewaak mijn eigendommen.
In de tweede plaats ben ik nogal wat ouder en behoorlijk gebonden. De volgorde binnen deze tweede plaats is trouwens niet ter zake. Het eerste kan ik betreuren het andere niet.
En ik heb niets op, er zullen wel wat hormonen opspelen maar dat zijn heel andere dan die gericht op voortplanting. Al speelt zelfbehoud wel de zware rol.
Mijn buurman – horizontaal gezien – schreeuwt wat lelijke woorden tegen mijn onbekende metgezellin. Een rel, dat kan ik niet hebben, maar hoe houd ik het tegen? “Ik kom wel naar beneden, ****wijf”. “Ja kom dan,” provoceert zij.
Het wordt geen handgemeen. Hij is ook dronken en bovendien knap wankel.
Mijn onderbuurman is dat permanent, maar die zoekt het maar uit. Hij dacht ongetwijfeld dat de “casemanager woonfraude” een oogje op hem had want dat denkt hij bij iedere vrouw.
De buurman van het belendende perceel dat ik heb zien en horen bouwen naast me heb ik nog nooit gezien. Hij leeft broederlijk mee. Negeert de vrouw aan tafel eigenlijk vooral. Wie is zijn huisbaas? Stadgenoot. Ook zoiets. Dat het allemaal tuig is staat al niet meer ter discussie.
Ik vertel de buurman die ik nog nooit gezien laat staan gesproken heb dat er in zijn woning al twee doden waren gevallen voordat die zelfs maar opgeleverd werd. Overdoses, toeristen die verkeerd shot namen op de bouwplaats. Opvallend veel vliegen binnen in die dagen. Er was een raampje in de muur waardoor je net niets kon zien van de bouwplaats. Ze hebben het zonder pardon dichtgestopt met een soort wol.
En altijd moest ik Caroline of mijn “eigen station” aanhebben om de bouwherrie met eventueel bijbehorende zeikradio te overstemmen.
Hij is niet bijster geïnteresseerd. Is ook niet samenhangend maar wil wel broederlijk doen. Dat mag. Tenslotte gaat hij weg. De ongelovige vrouw ook. De nacht is nog pas op dreef.
Als ik meer dan vierentwintig uur later in een echt bed lig dringt plotseling tot mij door dat mijn eigen bed al die tijd klaar had gestaan daar op straat. Het stond rechtop tegen de muur. Wat ik er ook op had kunnen liggen doen deze nacht, het kon niet. Ik moest wakker blijven, uiterst geconcentreerd. Morgensterren en andere snuffelaars weghouden. Lui die hun vuilniszak er bij gooien terechtwijzen: dit is geen vuilnis. En voorbereid zijn op een confrontatie met de stadsreiniging.
Ach het bed van mijn verworven onafhankelijkheid “van thuis”, al was het idee van dit blokbed toch van mijn moeder. Modern. Het heeft de typische jarenzeventig-kleur paars.
Het is aan zijn laatste nacht toe met mij en ik slaap niet, laat staan dat ik er iets anders op doe.
Gelukkig is het in-mineur-carillon van de Zuider als ware het symbolisch met het uurwerk stilgevallen op 17.12u. Die weeë klanken – het klinkt blasé – zal ik niet missen. Zo goed als ik ook de Wester niet kan uitstaan. Ik ben waarschijnlijk te Amsterdams om ze te waarderen.
“Aan de voet van die oude Zuider.” Bedenk ik nu.
Quoth the raven: nevermore…
Ik kanhet niet helemaal volgen sorry, waarom ben zou je het huis uitgezet worden als je de huur hebt betaalt? Heeft het met die opgepakte Krakers te maken, wat ook schandelijk is. OF heb ik iets in het nieuws gemist?
Een korte samenvatting van de vervolgserie “Gluren door de buren”: de sociale woningbouwcorporatie insinueerde dat ik niet woonde waar ik woonde. En wilde dat illustreren aan de hand van insluiping (moet ik dan alsnog aangifte gaan doen?) en roddel van sociaal-gehandicapte buren (want zo kan ik ze wel noemen – ieder nadeel heb zijn voordeel – die hoef ik niet meer te zien of te horen).
Dus iemand die veel op reis is voor zijn werk en ook gewoon zijn huur betaald loopt ook het risico om uit huis gezet te worden. Niet genoeg aanwezig, met dank aan ‘klagende’ buren die bereidwillig buren ‘verraden’, goh waar kennen we dat van (in dit geval een vrouw die gefrustreerd was omdat Arnold geen interesse in haar had)
Heb de betreffende klagende buurvrouw gezien en zou als man ook geen interesse in haar hebben. Verzuurd type dat te graag wil.
Mag hopen dat er een HIPHOP liefhebber met een grote basbox in je huis terecht komt, ook zonde interesse in de buurvrouw maar zeker met schijt aan wat ze vindt.
@3
Mijn lief hoopte ook al zoiets (“Mag ik hem lenen?” “Moet je hem zelf vragen”) over mijn opvolger.
Kijk, de daklozen demonstreren tenminste:
http://www.zorgwelzijn.nl/web/Actueel/Nieuws/Daklozen-voeren-actie-tegen-bezuinigingen.htmets
[..] [Stopera, waar de actievoerders hun oplossingen en eisen willen overhandigen aan wethouder Eric van der Burg (zorg). Ze eisen onder meer dat de gemeente in gesprek gaat met het Openbaar Ministerie (OM) over de boetes voor daklozen die op straat hebben geslapen.[..] ]
@5
Die gasten liepen mij net zo omver als “de autoriteiten”.
Poepen in een plastic zakje, opsturen naar den Haag, politicus naar keuze.
Kan iedereen aan mee doen,
2 kilo poep opsturen kost 6,95.
Dit kan met gemak uitgroeien tot een landelijke poepaktie.
Iedereen die shit verkondigt en zo handelt- ook de autoriteiten die jij noemde-krijgt shit retour.
aktie: POEPRETOUR = begonnen 🙂
@8
Klinkt goed, maar twee kilo verzamelen lijkt mij nog een hele klus (geen idee hoe lang je daarover doet).
Met je buurman samen een dag of twee.
Met je hond erbij als je een grote hebt, een dag.
Omdat ik voor mn overwintering naar azie de tuin haag niet precies tot 180 cm geknipt had kreeg ik een dreigbrief van de Key, dusdanig dat ik halsoverkop terug vloog .
Gelukkig worden nu hier in de buurt vrygekomen sociale huurwoningen in de verkoop gedaan, helaas snappen veel mensen niet dat de reuring inzake scheefwonen politieke kletspraat is.
eerlijk gezegd denk ik dat bruine tyden hier weinig mee van doen hebben.
Pingback: Blijf met je rotpoten van onze rot-Bijenkorf af | Krapuul
Pingback: Wonen geen gunst maar een recht? Niet onder de neoliberalen | Krapuul
Pingback: Op de bres voor een wijkcentrum | Krapuul