Mijn God, ik dacht dat ik me tijdens dat Catshuisoverleg verveelde, maar dat was niks vergeleken bij de maanden die volgden sinds het aantreden van deze regering. Rutte durft zijn bek nauwelijks meer open te doen, want elke keer dat-ie dat wel doet breekt er een nieuw schandaal uit. Binnenshuis een hoop geschreeuw en gesmijt met het servies, maar naar buiten de ideale schoonzoon spelen.
Afijn, ik hoop vandaag toch in elk geval het absoluut vacuüm bereikt te hebben qua leegheid. Ik heb bij het kerstdiner van de Wildersdynastie weer de hele avond naar die betweter van een broer Paul moeten luisteren. Die realiseerde zich natuurlijk dat hij meer mensen bij elkaar had die naar zijn ge-oreer moesten luisteren dan er ooit zijn weblog hebben gelezen, dus die was niet meer te stoppen na op aanstellerige wijze tegen zijn glas getikt te hebben om het woord te vragen.
Maar Tweede Kerstdag moeten we bij mijn Hongaarse schoonfamilie doorbrengen, die zo racistisch is dat het zelfs míj opvalt. Krijg ik weer die eindeloze verhalen van haar grootvader te horen over hoe Europa er toch heel anders had uitgezien als het Oostenrijks-Hongaarse 18e cavaleriebataljon in 1914 bij Tannenberg toch maar doorgepakt had tegen dat minderwaardige slavenvolk, en zich niet had laat ondermijnen door joods-socialistische verraders, en hoe ze toen nog wel iets anders wisten te bedenken dan een polenmeldpunt. Dat hele Polen bestónd om te beginnen niet eens! Ik geef toe, dat waren nog eens tijden.
Afijn, ik zal me de komende dagen eens even gaan buigen over een eindoplossing voor het probleem Roland van Vliet. Denk je eindelijk alle mongolen en instabielen geloosd te hebben, begint die dikke ineens te flippen. Altijd wat.
” Ach, om heel erg eerlijk te zijn, mis ik nog steeds met de donkere feestdagen de warme omhelzingen van …. Je weet wel…Mark, wel aanstellerig maar lekker!”
Diepe zucht en tevens een vaart gesauced door de geurtjes van de Hongaarse keuken….