Ik heb Eindhoven, toen ik er begin jaren tachtig kwam te wonen, leren kennen als een vriendelijke, open stad. Na opgegroeid te zijn in Zuid-Limburg viel het me op hoe open en makkelijk mensen hier waren. Ik kan me ook in Zuid-Limburg goed bewegen hoor, maar je moet ermee leren omgaan zal ik maar zeggen. Men is er veel geslotener, veelal zoals in België, waar die provincie aanvankelijk dan ook bijhoorde.
Ik heb hier ook geleerd toleranter te zijn, in mijn studententijd. Ik had ook toen al allerlei meningen, maar die werden zeer effectief gegrild door medestudenten, waardoor ik leerde dat het allemaal niet zo simpel lag, en ik ook open moest staan voor dingen die mij vreemd aandeden. Met dat laatste heb ik nog steeds wel eens moeite, in feite ben ik een wat conservatief persoon, maar ik ben me er wel van bewust en probeer me erover heen te zetten.
Dus als dan een of andere bekrompen PVV-troela hier de zaak gaat lopen ophitsen tegen een asielzoekerscentrum, dan heb ik daar een probleem mee. Op zichzelf kan ik me iets voorstellen bij een zekere ongerustheid bij zeer grote aantallen asielzoekers als die in een kleine gemeenschap terecht zouden komen, maar dat specifieke bezwaar over grote aantallen is dus niet aan de orde. Het gaat gewoon om het ageren tegen asielzoekerscentra, welke dan ook.
En voor diegenen die zeggen dat ik nooit in een wijk vol allochtonen heb gewoond en dus niet weet waar ik het over heb: ten eerste woont er wel degelijk een redelijk aantal van in mijn eigen wijk in Eindhoven, waar ik al twintig jaar niet de minste last van heb, maar de afgelopen twee maanden heb ik, zoals ik al eerder vertelde, er in een in Offenbach am Main gewoond waar denk ik wel 70% van Turkse komaf was. Had ik daar dan last van? Nee, natuurlijk niet. De enige ‘last’ die ik had was van een vrouw die permanent de hotelkamer naast me bewoonde en blijkbaar stemmen in haar hoofd hoorde of zoiets, want regelmatig voerde ze krijsende dialogen met hen op haar kamer. Maar dat was een hoogblonde, enigszins gezette Duitse dame van middelbare leeftijd.
Behulpzaam, rustig en vriendelijk, dat is de indruk die Frankfurt, waar ik dagelijks werkte, op me achter zal laten en dat is best bijzonder voor een grote stad.
Ik luisterde naar de Duitse radio, die keren dat ik naar Eindhoven heen en weer reed. Eén bericht dat me opviel was dat men meer ruimte voor asielzoekers ging maken. Meer ruimte voor asielzoekers, wat een verademing vergeleken bij de geluiden die we voortdurend van zo’n Teeven horen, die alleen maar gericht lijken te zijn op Minder Minder Minder, natuurlijk geïnspireerd door het peroxide-orakel uit Venlo. Asielzoekers niet als een last zien, maar als een zorgplicht. Welk een verfrissend idee! In feite is het hoe elk fatsoenlijk mens zou redeneren, dus zeg ten hoogste nog maar zo’n 1 op de 3 Nederlanders heden ten dage. Bovendien bleek vandaag uit een bericht alwéér dat de paniekverhalen van Fred Teeven wel eens overdreven zouden kunnen zijn.
Een ander bericht dat me afgelopen zaterdag op de Duitse radio opviel was dat de Joodse gemeenschap in Duitsland het expliciet opnam voor Duitse moslims als die gediscrimineerd werden op basis van hun geloof. Kom daar eens om in Nederland. Jazeker, er is Een Ander Joods Geluid, maar het CIDI voert de boventoon.
Wat een rustig, vriendelijk en verstandig land lijkt Duitsland heden ten dage te zijn. Ik wou dat het hier ook weer zo werd. Ik voel me nog steeds wel thuis in Eindhoven, maar dan moeten we om te beginnen krijsende hysterici als Anita Hendriks buiten de deur houden.
