Doorsijpelende welvaart van de superrijken

President Obama heeft aangekondigd een belastingverlaging niet te verlengen voor mensen met een inkomen boven de 250.000 dollar per jaar. De Republikeinen zijn het hier niet mee eens, onder andere omdat de welvaart van rijken ook goed zou zijn voor de minder bedeelden. Hun welvaart zou daar vanzelf naar doorsijpelen, is het idee.

Ik verbleef de afgelopen dagen in een nogal wat rijker deel van Michigan, namelijk in het hoge noorden ervan, in de buurt van Traverse City. Het is daar een prachtige, maar dus ook bepaald geen goedkope omgeving, maar nog steeds heeft men er huizen in privébezit met het formaat en uiterlijk van een middelgroot luxehotel. Dus er valt nogal wat door te sijpelen, zou je zo zeggen.

Maar Obama heeft geconstateerd dat er verdomd weinig komt van dat doorsijpelen, vandaar dat hij dat geld om te beginnen maar liever inhoudt via de belastingen. Misschien dat er dan iets meer doorsijpelt naar die minder bedeelden. Vandaar waarschijnlijk ook dat ik in die contreien een levensgroot billboard met de tekst ‘Obama, vote him OUT!’ tegenkwam. Men houdt het laten doorsijpelen van welvaart daar blijkbaar toch liever zelf in de hand.

In hoeverre die welvaart in sommige gevallen doorsijpelt kwam ik te weten van een lokale wijnhandelaar. Wij waren er binnengelopen om de wijnvoorraad aan te vullen, en hij had ons net uitgelegd dat de hele verpakking en overhead van een fles al zo’n 8 dollar bedrag, dus dat je met een fles van 10 dollar – die wij wilden kopen – eigenlijk maar voor 2 dollar wijn koopt, en daarom richting 20 dollar per fles een enorme kwaliteitsverbetering bemerkt. Wij antwoordden dat we teveel dronken voor flessen van 20 dollar. ‘Drink less, but better wine’, was zijn advies.

Dit bracht hem echter ook op het verhaal van hoe de superrijken met hun geld omgaan. Kort geleden trouwde er in die buurt de enige dochter van een zeer rijke familie – multimiljonairs, volgens de wijnhandelaar – die dan ook een grootse bruiloft aanrichtte. Maar blijkbaar kregen de betreffende ouders op zeker moment toch een acute aanval van gelduitgeefallergie, iets waar rijken vaak aan lijden, want na eerst vele duizenden uitgegeven te hebben mocht de wijn ineens niet meer dan tien dollar per fles kosten.

Hij kende de vriendin van mijn vriendin – bij wie wij logeerden – goed, en durfde daarom, na een snelle blik achterom om te kijken of er geen andere klanten in zijn zaak waren, eens even goed uit te pakken over de superrijken die hun geld allemaal buiten het land parkeren om het volledig aan de belastingen te kunnen onttrekken, en hoe schadelijk dat was voor de economie.

Obama heeft de doorsijpelbereidheid van de gemiddelde rijke Amerikaan goed ingeschat, denk ik zo. Maar aangezien de Republikeinen een meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden zal ook dit voorstel van Obama wel afgeschoten worden.