Historicus Piet Emmer, lieveling van Chris Rutenfrans en aanverwanten, weet zeker dat de slavenhandel niet rendabel was.
[De winsten] waren zo gering dat de Nederlandse slavenhandel zich al bijna zelf had afgeschaft ver vóór het wettelijke verbod van 1814.(…) [D]e herdenking van 1 juli 1863 gaat (..) niet om geld en winst, maar om het feit dat na die datum de vrijgelaten slaven hun leven voortaan naar eigen inzicht konden inrichten en dat de Nederlanders Afrikanen, Aziaten en Indianen niet langer als verhandelbare objecten mochten beschouwen noch in eigendom bezitten. Dat lijkt in onze ogen een bescheiden stap voorwaarts, maar het was wel degelijk een teken van vooruitgang. Herdenken dus!
Dat Emmer zijn eigen en de heersende ideologie terugprojecteert naar typisch voorkapitalistische praktijken illustreert zijn gebrek aan gewicht als historicus. Hij zal zijn cijfertjes wel bij elkaar hebben maar de interpretatie deugt van geen kant.
Slavenhandel ging niet om “winst”. Slavenhandel ging om de vernedering en het tot verhandelbaar ding reduceren van medemensen die de “verkeerde” (of geschikte, afhankelijk van hoe je redeneert) kleur hadden. Dat mocht een centje kosten, het hoefde niet op te leveren.
In deze notedop past in feite de kritiek op het geredeneer van iemand die anderen “politiek correctheid” verwijt en die natuurlijk zelf volledig de huidige politiek-religieuze correctheid uitdraagt. Ja, religieus. Hierop ingaan kan in blogvorm, dat komt nog wel (Deo Volente…).
tydens de amerikaanse burgeroorlog circuleerden brieven in het bankensysteem waar men aantoonde dat het ëngelse “systeem van lage lonen tot op de hongersnood rendabeler was dan het amerikaanse systeem waar men de arbeider in eigendom had.
ik herinner me uit mn jeugd PVDA achtigen die zeiden dat je beter honger kon leiden in een socialistisch land dan rykdom genieten in een kapitalistisch.