Ik mijn vorige artikeltje schreef ik dat we door de toegenomen welvaart we 15 maal harder moeten werken. Dat was natuurlijk weer een gechargeerde opmerking. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat de werk- en leefstress vele malen hoger is geworden. Dat is de tol die we betalen moeten voor een hogere levensstandaard. Nu begin ik al een echte ouwe lul te worden en ik denk veel terug aan hoe ik mijn leven vroeger beleefde. Het was mooi en relaxed volgens mij. Maar het werd steeds gekker, tot ik een zware burn-out kreeg en ik niet meer wist hoe ik naar mijn auto moest lopen.
Jeugd
In 1970 had mijn vader een kantoorbaan en mijn moeder was thuis om voor ons te zorgen. We waren niet rijk, maar we hadden een tv met twee netten. Als we moesten telefoneren, dan renden we naar mijn tante aan de overkant. Want je moest kiezen. Je kon niet alles hebben. Of tv of een telefoon. Hartstikke mooie jeugd gehad. Niks te klagen.
Werken
In 1980 stond ik achter de machine. Iedere machine had een machinevoerder en twee hulpvakarbeiders. In het bedrijf werkten 1100 mensen. Nou ja, werkten? We deden ons best en we hadden zo’n lol. Vooral tijdens de koffiepauzes. Machine ging uit en we gingen lekker bij elkaar zitten. Lachen gieren brullen. Vaak overwerken trouwens. Heerlijk, want dan verdienden wij iets extra’s. Maar echt moe werd je er niet van en thuis kon je uitrusten.
Efficiëntie
1988. We maakten te weinig winst. Van de 1100 mensen gingen er 500 uit. De overgeblevenen moesten hetzelfde werk doen, maar dan met de helft van het aantal mensen. De machines werden sneller en efficiënter. Ik werd machinevoerder maar dan zonder twee hulpvakarbeiders. Dat werk deed de machine. Ja mijn reet! De machine draaide sneller en spuugde meer producten uit, die ik in moest pakken. Zweet op mijn rug. Koffie werd nu rondgebracht, dan kon de machine blijven draaien. Lachen werd een stuk minder. Nee, we begonnen te zeiken, omdat de gezelligheid verdween.
Ziekenbezoek
In 1992 was ik productieleider. Het nieuwste plan was, dat als er iemand ziek was, dat ik hem thuis zou gaan bezoeken. Om een bloemetje te brengen namens het bedrijf. De ware bedoeling was, dat mensen zich niet te snel ziek zouden melden. Na het eerste bezoekje meldde ik dat ik dit deze ‘motivatie bezoekjes’ nog weigerde te doen en het werd voor de duizendste maal ruzie. Ik wilde weg uit de productiehel en ik ging het onderwijs in. Daar dacht ik meer rust te vinden.
Het onderwijs
Zat mijn docent nog te roken voor de klas en schreef hij vijf vragen op het bord met een krijtje en vulde hij de rapportcijfers in tijdens de vergadering, heb ik het onderwijs in 15 jaar zien veranderen in een administratieve hel. Je kunt het je niet voorstellen als je er niet inzit en die ontwikkeling niet hebt meegemaakt. Dacht je soms dat ik nog zomaar een proefwerk mocht geven? Ben je gek. Het proefwerk moest aan alle eisen voldoen die de ambtenaren hadden bedacht. Iedere avond thuis zitten zwoegen. Onderwijsvernieuwing na onderwijsvernieuwing volgde elkaar op. Altijd op zoek naar verbetering, maar het werd er zelden beter op. Wel werd de werkdruk altijd hoger. Dit omdat het eigenlijk verkapte bezuinigingen waren. Meer werk, in minder tijd.
De schoonmaker
Een tijdje geleden zag ik een documentaire over een schoonmaker in de trein. Werd de trein vroeger stil gezet om te worden schoongemaakt, nu heeft de schoonmaker 43 seconden voor een wc. Daar wordt hij op getraind. Volgende stap zal zijn dat ze plaszakken gaan uitdelen. Je lacht erom hè? Wacht nou maar af.
De buschauffeur
Mijn zwager krijgt pas betaald als hij zijn bus start. Vele handelingen die hij voor zijn werk als chauffeur moet verrichten mag hij in zijn eigen tijd doen. Zijn brood moet hij tijdens het rijden opeten. Twee maal schade aan de bus betekent ontslag.
Even relaxen
We doen het voor een deel ook zelf hoor. Moet je het gezeik horen als er iets verkeerd gaat. En omdat we alles hebben, kan er heel veel verkeerd gaan. Maar iedereen kent deze verhalen en heeft ongetwijfeld zijn voorbeelden. Moet je op internet eens gaan zoeken op werkstress. Nee, doe maar niet. Je hebt wel wat anders te doen. Maar een beetje stress op het werk is helemaal niet erg. Als je thuis dan maar rust neemt en niet gaat zitten uitzoeken hoe je iPad werkt.
Maar iedereen heeft denk ik wel voorbeelden. Tijd dat we daar eens een meldpunt voor open stellen.
Inderdaad, allemaal zo herkenbaar en waar stopt het? We worden allemaal helemaal gek gemaakt.Meer, meer, meer!!!!!!
Als ik nederlanders hoor klagen over werkdruk, schud ik altijd meewarig mijn hoofd.
Ga eens kijken in de fabrieken waar je apple gadgets of je mobiel gemaakt worden.
of uberhaupt in een willikeurige fabriek in china etc…..
Het is hier zo erg nog niet. we hebben arbo wetgeving, maarja we zijn een lui volk geworden door al dat pamperen…
#2 Ene Oom bralt: `Ga eens kijken in de fabrieken waar…. (zeur, bral…)
Rechts dat hier binnen komt hossen met een gebiedende wijs, wat het steeds onvermijdelijk schijnt te moeten doen, wordt hier niet gehonoreerd met een serieus antwoord.