De stemmen worden versterkt door een microfoon en klinken uit boxen die op het plein opgesteld staan. Pas als ik niet meer op het plein ben dringt tot mij door dat het een vreemde zaak is dat je degenen die spreken niet te zien krijgt. Een stem zegt dat zij klinisch psychologe is en dat zij in die functie merkt hoe de crisis toeslaat. Dan had ik wel willen zien wie er verder achter de stem stak.
Sommige mededelingen kunnen mij gestolen worden. Wist u dat wij met aluminiumdeeltjes besproeid worden en – eh – nou wat daar de bedoeling achter is weet ik verder ook niet.
Misschien is het in zo’n geval juist wel weer goed dat het niet te zien is wie het zegt.
Weer een andere stem zegt dat de crisis ook spiritueel is. Crises zijn altijd meervoudig van aard, geen zinnig mens kan zeggen dat Nederland geplaagd wordt door schaarste aan waren, en ze worden heus nog wel verkocht. Er heerst nog geen ondervoeding in Nederland, al zal het wel het streven van het regime zijn. De crisis is echt niet alleen economisch. Maar wat bedoelt de spreker verder? “Wij” zijn zelfs de mogelijkheid tot radicaal vertoog grotendeels kwijtgeraakt in ruim dertig jaar ideologisch bombardement door “liberalen” die hun Gramsci wel kennen – wat nou, “hun” Gramsci? Gramsci is van links! Des te erger!
De kritiek van het dagelijks leven is weg – niet toevallig een boektitel van een marxist met libertaire inslag, Henri Lefèbvre. Zowel de termen “marxist” als “libertair” zijn in onbegrepenheid gesneuveld. Met de opkomende radicale strevingen in het katholicisme heeft het Vaticaan afgerekend, aan protestante zijde zijn ze vergruisd.
Wat is “spiritueel” eigenlijk?
“We moeten lief zijn voor mekaar” klinkt het uit de microfoon. Mijn metgezellin, die echt niet wars is van deze gedachte vraagt mij wel meteen: “Waarom eigenlijk?” “Omdat Johnny en Rijk dat zingen,” zeg ik terug. Ik zou niet weten waarop de opmerking gegrond zou zijn. Vreemd is dat, mijn generatie is vanaf pakweg 1980 maar gemakshalve met “hippies” vereenzelvigd. Maar ik ben nooit hippie geweest en de meeste politiek geprofileerden van mijn generatie evenmin. “We” waren dan ook helemaal niet lief voor mekaar. In het openbaar ge- en afgekeurd te worden als mogelijke kandidaat “om eens lekker te n***en” kan ik eerlijk gezegd niet als liefdevol afdoen achteraf. Om maar iets niet geheel onbelangrijks en onschokkends te noemen. Ik heb de indruk dat de nieuwe generatie het wel makkelijker heeft met lief zijn voor elkaar, maar het kan ook de afstand zijn die mij die indruk geeft.
Met meditatieve momenten en stilte heb ik ervaring op het Beursplein. Ik heb er jaren (meestal) wekelijks een uur gewaakt tegen de wapenhandel. We waren zelden met een tiental, meestal minder. De indrukwekkendste wake die ik mij herinner was toen er slechts twee mensen waren, een mooie “kleine zuster” en ik – samen zwijgen en de stok van het spandoek vasthouden. Een keer vroeg een subaltern werker ter beurze die de tekst op zich liet inwerken: “Wat moet ik dan doen? ik moet toch werken?” Het drong wel tot hem door dat hij misschien iets niet goed deed in zijn leven. De mennoniet van het gezelschap zei rustig: “Hij is niet ver meer van het Koninkrijk.”
Zie, hier hebben wij een situatie en een vertoog waar nog maar weinigen iets van begrijpen laat staan dat zij er bestand tegen zijn.
“Kijk eens naar degene die links van je staat en omhels hem of haar.” Geen probleem, het is degene met wie ik al meer dan een kwarteeuw door het leven reis. “En kijk naar degene die rechts van je staat en omhels hem of haar.” Waarom gehoorzaam ik eigenlijk? Ik kijk in de ogen van een kleine jonge chocoladekleurige vrouw. Ze kijkt een beetje verschrikt, en dat voel ik mijzelf ook. We zijn hier toch niet bezig met een Large Group Awareness Training, waarbij het omhelzen en kussen van allerhande onbekende mensen delen van Het Proces zijn? Met een flauwe glimlach zien we wederzijds af van de opdracht, waar niemand op het plein voorzover ik het overzie aan voldoet.
http://www.youtube.com/watch?v=5nzUebmd-lM
De aluminium geIntoxiceerde zou ons allemaal nog “the results” laten weten van zijn “bloodtests”die hij aan het ondergaan was, dus wie weet wordt dat raadsel opgelost en heeft het grote belangwekkende betekenis voor de “gathering”. Demonstratie mocht je namelijk niet zeggen van de aan-elkaar-spreek-mevrouw, waarna Ronald Jan Heijn van van de geflopte Oibibio- en Oininioboel ons ook nog even een hart onder de riem wilde steken, is hij een nieuw Spiritueel Imperium aan het opzetten wellicht?
Deze New-age blubber gaat het niet worden, maar wat ik nu weet en zie van de bezetters ( woord is nu toegestaan) die overbleven, is dat element er gelukkig wel een beetje uit.
Misschien moet onze generatie maar met pensioen?
Misschien is het ook ongeduld van mijn kant, ik zou zo graag nog eens een echte revolutie mee willen maken, maar dat ga ik qua leeftijd niet meer redden vrees ik, wellicht moet iedere jonge generatie het wiel opnieuw uitvinden.
Misschien is het ook ongeduld van mijn kant, ik zou zo graag nog eens een echte revolutie mee willen maken,
en dan wel in Nederland niet?
Daar zeg je het…
@2: Arnold:
Ja, want om nou wéér naar Spanje af te reizen…dat red ik 70 jaar later niet meer.
Weet jij misschien waar Leon Trotsky begraven is?, ik moet de laatste weken veel aan hem en zijn werk denken.
@LeRoiDanse, hij is vermoord in zijn huis in de agglomeratie Mexico Stad, en volgens de Wiki over Trotsky ligt zijn as begraven in de tuin, in Coyoacán. Wat zo’n beetje het Heemstede van Mexico Stad is.
Maar LeRoiDanse, als je de Spaanse revolutie nog hebt meegemaakt, dan heb je de jaren vijftig, zestig en zeventig toch ook meegemaakt, en de revolutie helpen creëren die toen heeft plaatsgevonden? Het gebeurde misschien niet zo bewust voor iedereen, als revolutie was het misschien een langzame bedoening, maar het was wel een revolutie, volgens mij.
@4: Boze Heks,
Jawel kindje, ik heb het allemaal meegemaakt, geboren in 1870 🙂 , oorlogskindje hè.
Over de begraafplaats ( als die er is..) verschillen de historici nog al van mening.
Nee, ik vond de jaren die je opnoemde geen revolutie. Een revolte misschien, maar méér’ zeker niet.
Ik ben er nooit geweest, dus ik zou het niet weten.
Ben wel bij het graf van Emma Goldman geweest, ook al in een buitenwijk, van Chicago ditmaal.
Maar zij is weer van een andere afdeling dan Trotsky…
@6: Boze Heks:
if i can t dance i don t want to be part of your revolution
Wat mij betreft helemaal waar, maar of het zo anders is dan wat Trotsky wilde?
@7
Als deejay heb ik mij een t-shirt met die tekst laten aanmeten, om meteen te horen te krijgen dat het geen echt citaat van Goldman is. Nou ja het maakt niet veel uit.
En Emma gelooft niet in een hiernamaals dus dan hoort ze niet de blasfemische vergelijking met Trotsky.
Portugal ’74-’75 was een echte revolutie die door een echte contrarevolutie tot staan is gebracht. Wat Europa betreft was dat het wel – maar het beste moet nog komen.
@8: Arnold:
Die discussie had ik ook al eens, de moeite niet waard. Bij de occupydinges zullen ze de tekst vast prachtig vinden, want dansen is ok bevonden en ook leuk, en goed voor de stromingen in het lijf.
De IS zijn geloof ik naar een hoekje van het plein gestuurd, alwaar ze zelfs hun vlaggen enzo niet meer kunnen laten zien.
Er mogen door niemand herkenbare politeke symbolen worden gebruikt als ik het goed heb gehoord op de stream, ik kan aan dit soort redeneringen geen touw vastknopen.
Iets van : we zijn individuen of zoiets.
mogen = mag ?